بررسي و مقايسه بيان ژن‌هاي ژرماكرن A سنتتاز (TpGas) و پارتنوليد سنتتاز (TpPTs) در مسير بيوسنتزي پارتنوليد تحت سطوح مختلف شوري در دو مرحله رويشي برگ‌هاي گياه بابونه‌ كبير (Tanacetum parthenium)

بابونه كبير Tanacetum parthenium)) از خانواده آستراسه كه در قديم با عنوان داروي تب‌بر استفاده مي‌شد و مهم ترين ماده تشكيل دهنده آن پارتنوليد يك سزكوئي ترپن لاكتون‌ها است. پارتنوليد يك ژرماكرانوليد لاكتون است، كه به علت ارزش دارويي و فعاليت فارماكولوژي، عامل پيشگيري كننده ميگرن بوده و در معالجه سرطان بسيار مهم است. اين تحقيق به منظور مطالعه تغييرات بيان ژن‌هاي مسير بيوسنتزي پارتنوليد، ژرماكرن A سنتتاز (GAS) و پارتنوليد سنتتاز (PTS) گياه بابونه كبير به روش روش واكنش زنجيره‌اي پليمراز در زمان واقعي (Real Time PC) در سطوح مختلف شوري (شوري صفر EC=3.2، شوري ملايم EC=6.1، شوري متوسط EC=8.4 و شوري شديد EC=10.2) انجام شد و همچنين ميزان پارتنوليد توليد شده در برگ‌هاي جوان و بالغ گياه با روش عصاره‌گيري HPLC به وسيله منحني استاندرد پارتنوليد و درصد اسانس توسط دستگاه GC/MS سنجيده شد. نتايج نشان داد كه بيان ژن‌هاي مورد مطالعه در برگ‌هاي جوان و بالغ گياهان تحت تنش شوري نسبت به گياهان شاهد افزايش يافت. بيشترين ميزان بيان ژن (TpPTS) در برگ‌هاي جوان در شرايط شوري شديد (10.2=Ec) و در برگ‌هاي بالغ هم در شوري شديد (10.2=Ec) و هم در شوري متوسط (8.4=Ec) مشاهده شد. بيشترين ميزان بيان ژن TpGAS در برگ‌هاي جوان و بالغ مربوط به تيمارهاي شوري شديد و متوسط بود. همچنين باتوجه به نتايچ به دست آمده، بيشترين ميزان پارتنوليد در برگ‌هاي جوان به ترتيب در شرايط تيمار شوري شديد (1.5 ميلي گرم در گرم اسانس) و كمترين آن در نمونه شاهد 0.2 ميلي‌گرم در گرم اسانس مشاهده شد. در برگ‌هاي بالغ نيز بيشترين ميزان توليد پارتنوليد مربوط به تيمار شوري شديد ( 1.18 ميلي‌گرم در گرم اسانس) و كمترين مربوط به شاهد(0.1 ميلي گرم در گرم اسانس) گزارش گرديد. نتايج همبستگي بين ژن‌هاي ژرماكرن A سنتتاز و پارتنوليد سنتتاز با ميزان پارتنوليد نشان داد كه همبستگي مثبتي بين ژن‌هاي ژرماكرن A سنتتاز و پارتنوليد سنتتاز با ميزان پارتنوليد وجود دارد.