تأثير تنظيم كننده‌هاي رشد و اتيل متان سولفونات (EMS) بر توليد درون شيشه اي نيشكر مقاوم به علف كش گلايفوسيت

علف هاي هرز از عوامل محدودكننده كشت نيشكر بـوده و قـادر بـه كـاهش عملكـرد آن در طول فصـل رشد هستند. در اين پژوهش در ابتدا، تاثير تنظيم كننده هاي رشد 2,4D در 6 سطح، كينيتن (Kin) در دو سطح و 6بنزيل آمينوپورين (BAP) در دو سطح بر روي كالزايي، اندام زايي و ميزان قهوه اي شدن ريزنمونه برگ در نيشكر رقمCP691062 مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد محيط كشت MS حاوي 2 ميلي‌گرم در ليتر 2,4D به همراه 2 ميلي‌گرم در ليتر BAP بالاترين كالزايي را دارد. بيشترين ميزان قهوه اي شدن ريز نمونه در محيط كشت MS فاقد تنظيم كننده هاي رشد و محيط كشت MS حاوي 1 ميلي‌گرم در ليتر 2,4D به همراه 2 ميلي‌گرم در ليتر BAP بود. همچنين در محيط كشت حاوي 2 ميلي‌گرم در ليتر BAP اندام زايي مستقيم مشاهده شد. در آزمايش دوم، كالوس‌هاي توليدشده در محيط كشت MS حاوي 16 ميلي‌گرم در ليتر 2,4D به همراه 1 ميلي‌گرم در ليتر Kin و 2 ميلي‌گرم در ليتر BAP به محيط كشت باززايي حاوي غلظت‌هاي مختلف علف‌كش گلايفوسيت منتقل شدند. نتايج نشان داد در محيط كشت باززايي فاقد گلايفوسيت، القاء گياهچه صورت مي گيرد اما كالوس‌هايي كه تحت تأثير علف‌كش گلايفوسيت قرار گرفته بودند توانايي توليد گياهچه را نداشتند. در آزمايش ديگر كالوس‌هاي توليدشده در محيط كشت بهينه، جهت ايجاد جهش در محيط كشت مايع حاوي 4 سطح مختلف اتيل متان سولفونات (EMS) به مدت زمان صفر، 3، 6، 12، 24 و 48 ساعت غوطه‌ور شدند. در محيط شاهد فاقد EMS كالوس‌ها در تمامي زمان‌ها توانايي توليد گياهچه را داشتند اما با افزايش غلظت و مدت زمان تيمار با EMS باززايي گياه كاهش يافت. سپس براي انتخاب گياهچه هاي مقاوم، بر روي آنها علف‌كش گلايفوسيت با غلظت 4 درصد اسپري شد. از ميان 20 گياه تيمارشده با گلايفوسيت، فقط 1 گياه نسبت به علف كش مقاومت نشان داد.