بررسي شاعرانه هاي فارسيِ دربار عثماني با تكيه بر بهجۀالتواريخ شكرالله رومي

با توجّه به نفوذ زبان فارسي در آسياي صغير(آناتولي)، بررسي و تحليل تأليفات در اين حوزه در تدوين تاريخ زبان فارسي و سبك‌شناسي آن اهميت ويژه‌اي دارد. دوره عثماني دوراني بوده‌ كه زبان فارسي پس از چندين قرن تداول در آسياي صغير، به‌صورت زبان رسمي درآمده و حتي در متصرفات آن دولت از جمله در ممالك جنوب ‌شرقي اروپا رواج‌ يافته‌است. بهجۀالتواريخ يكي از مهم‌ترين آثار تاريخي اين دوره است كه به دست شكرالله رومي و با استناد به كتب مختلف و معتبر تاريخي همچون تواريخ طبري، ابن‌جوزي، ابن‌خلكان، قاضي بيضاوي و... تأليف ‌شده‌است. وي از مردم آناتولي بوده كه از بيست و دو سالگي در دربار پادشاهان عثماني كه انس و علاقه ويژه‌اي به شعر و زبان فارسي داشته‌اند، به خدمت مشغول بوده و در اواخر عمر تصميم مي‌گيرد اثري تاريخي تأليف و به قول خود توشه‌اي براي عالم عقبي فراهم كند. كتاب، اگرچه از لحاظ تاريخي با اهميت است، اما از منظر ادبي هم مضامين درخور توجه و ارزشمندي دارد. رومي كه در دربار شعردوست عثماني رشد كرده و خود نيز در سرودن شعر دستي بر آتش دارد، در طول كتاب و در جاي جاي متن به تقليد و تضمين اشعار فارسي پرداخته و نثر خود را به نظم، مزيّن كرده است و همين، نگارندگان را برآن داشت تا در پژوهش حاضر، با تكيه بر اين اثر كه باب سيزدهم آن را به تواريخ سلاطين عثماني اختصاص داده است، به بررسي اجمالي تجلي شعر فارسي در دربار عثماني بپردازند.