همگرايي اصول اخلاق زيستي در حوزه پژوهش با رويكرد اسلامي

اخلاق زيستي در پارادايم جاري بر مبناي نظريه »تام بيوچامپ « و »جيمز چيلدرس « مبتني بر چهار اصل خودمختاري، عدالت، فايده‌رساني و ترك زيان رساني است. يكي از انتقاداتي كه به اين نظريه شده عدم انسجام دروني و واگرايي اركان آن يعني اصول چهارگانه مبنايي است. طبق اين انتقاد نظريه مباني چهارگانه اصول زيستي خود باعث ابطال خود مي‌شود. اين در حالي است كه اخلاق زيستي كه مجموعه هنجارهاي رفتاري است بدون استناد به مباني نظري محكم قابل توصيه نيستند و هرگز رواج پيدا نمي‌كنند. برخلاف اخلاق سكولار و نظريه‌هاي رايج اخلاق هنجاري كه هر كدام به يكي از ابعاد وجودي انسان پرداخته و آن را به عنوان معيار ارزش اخلاقي ذكر كرده و ساير ابعاد را ناديده گرفته‌اند، نمي‌توان از اين نظريه در برابر اين اشكال دفاع كرد، ولي بر مبناي اخلاق اسلامي كه براي ارزش اخلاقي معيارهاي متعددي متناظر با ابعاد وجودي انسان دارد، اين اشكال قابل پاسخگويي است؛ بر اين اساس همگرايي بين مباني اخلاق زيستي در موقعيت هاي خاص در حوزه پژوهش قابل اثبات است.