جداسازي باكتري هاي كارا در رسوب زيستي كربنات كلسيم (MICP) و ارزيابي توانايي آنها در كنترل فرسايش بادي خاك‌هاي شور اطراف درياچه اروميه

در اين پژوهش، به منظور شناسايي و جداسازي باكتري هاي بومي با توانايي رسوب زيستي كربنات كلسيم (MICP)، 25 نمونه خاك از جنوب استان آذربايجان غربي جمع آوري شدند. بعد از مراحل غربالگري اوليه باكتري‌ها، پنج باكتري بومي با توانايي بالاي هيدروليز اوره و همچنين مقاوم به شوري جداسازي شد. جهت بررسي كنترل فرسايش بادي آزموني به صورت فاكتوريل در قابل طرح كاملاً تصادفي در دو فاكتور و سه تكرار كه فاكتور اول در هشت سطح (شامل پنج باكتري جداسازي شده (U3، U8 ، U16، U35، U40) و باسيلوس پاسته اوري (شاهد مثبت)، تيمار بدون باكتري و بدون عامل سيماني (به صورت موهومي) و تيمار بدون باكتري و داراي عامل سيماني و فاكتور دوم شامل غلظت هاي مختلف محلول كلريدكلسيم به همراه اوره در سه سطح (0.1، 0.5 و 1 مولار) ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه جدايه هاي U3 و U16 داراي بيشترين مقدار هيدروليز اوره و از نظر تحمل به شوري U16 داراي كمترين مقدار و U3بيشترين تحمل به شوري بود. نتايج حاصل از آزمون تونل باد نشان داد كه آستانه فرسايش بادي در نمونه‌هاي شاهد منفي در حدود m/s 9.4 و براي نمونه هاي MICP (رسوب ميكروبي كربنات كلسيم) بسيار بالاتر از سرعت دستگاه تونل باد (25 متر بر ثانيه) بود. حداكثر ميزان مقاومت فروروي در نمونه تيمار شده با جدايه U3 و سطح يك مولار كلريدكلسيم MPa 13.5 و نمونه هاي شاهد منفي و داراي مواد سيماني به ترتيب MPa0 و 0.97 بدست آمد. چنين استنباط مي‌شود كه مي‌توان از فرايند MICP و باكتري‌هاي بومي توانمند در اين پديده براي براي كاهش فرسايش بادي استفاده نمود. كه فاكتور اول در هشت سطح (شامل پنج باكتري جداسازي شده (U3، U8، U16، U35، U40)، باسيلوس پاسته اوري (به عنوان شاهد مثبت كه از مركز كلكسيون ميكروبي ايران تهيه گرديد)، تيمار بدون باكتري و بدون عامل سيماني (شاهد منفي) و تيمار بدون باكتري و داراي عامل سيماني) و فاكتور دوم در سه سطح شامل غلظت هاي مختلف محلول كلروركلسيم به همراه اوره (0.1، 0.5 و 1 مولار) مورد ارزيابي قرار گرفت.