تهيه و تقويت استحكام برشي چسب اكريليكي پايه‌آبي با قابليت بازپراكنش در آب براي ايجاد مفصل هاي سلولزي

در سال هاي اخير، به دليل محدوديت منابع فسيلي و افزايش غيرمعمول قيمت محصولات پايه نفتي، تلاش هاي بسياري در راستاي بهره برداري صنعتي از چسب هاي مشتق از منابع طبيعي صورت گرفته است. اما استحكام چسبندگي اين دسته از چسب ها نيازمند اصلاح است. در مطالعه جاري، استحكام برشي لب به لب پليمر طبيعي صمغ پارسي (Persian gum, PG) تراوش شده از درخت بادام كوهي بر سه زيرآيند شيشه، پلي(اتيلن ترفتالات) و پارچه سلولزي مورد بررسي قرار گرفت. همچنين، به منظور تهيه چسب پودري اكريليكي و ارزيابي چسبندگي آن بر زيرآيندهاي مذكور، آلياژسازي پراكنه صمغ با لاتكس كوپليمر پلي(متيل متاكريلات تصادفي بوتيل اكريلات) با 30 درصد وزني متيل متاكريلات (Poly(methyl methacrylatecobutyl acrylate) with 30 wt. % methyl methacrylate, MBC30) انجام شد. برهم كنش هاي مولكولي PG، MBC30 و آلياژ حاوي 50 درصد وزني PG با طيف سنجي فروسرخ شناسايي گرديد. همچنين مورفولوژي آلياژهاي حاوي مقادير مختلف PG با استفاده از ميكروسكوپي الكتروني روبشي از سطح مقطع شكست آن ها ارزيابي شد. مفصل سلولزي تهيه شده با پراكنه آبي PG استحكام برشي بالايي برابر با 340 كيلوپاسكال نشان داد؛ در حالي كه PG به دليل عدم توانايي تشكيل فيلم يكپارچه، تردي زياد و عدم قابليت نفوذ و درهم تنيدگي مكانيكي با زيرآيندهاي شيشه اي و پلي استري، مفصل مناسبي تشكيل نداد. نتايج نشان داد كه با افزودن 50 درصد وزني PG به MBC30، علاوه بر امكان تهيه چسب پودري، استحكام برشي MBC30 بر زيرآيندهاي گوناگون از قبيل شيشه، پلي(اتيلن ترفتالات) و پارچه به ترتيب 20، 11 و 14 برابر MBC30 خالص افزايش يافت. به عبارت ديگر، با تقويت برهم كنش اجزاي سازنده چسب و در نتيجه افزايش هم چسبي (Cohesiveness) آميزه از يك سو و افزايش چسبندگي آميزه چسب با زيرآيند از سوي ديگر مي توان استحكام برشي چسب را بهبود بخشيد. در پژوهش حاضر، صمغ پارسي به عنوان عامل بازپراكنش چسب هاي فشار حساس اكريليكي در آب معرفي و سامانه هاي چسبي جديدي با قابليت استفاده در صنايع سلولزي ابداع شد.