برخي ابيات فارسي از سدۀ چهارم و اوايل سدۀ پنجم هجري در چند مأخذ كهن

Some Old Persian Verses from 4th & 5th century A.H. in some ancient references

از ميراث ادبي نخستين سرايندگان در دهه‌هاي ابتدايي تاريخ شعر فارسي، ابيات اندكي بر جاي مانده است. يكي از دغدغه‌هاي هميشگي پژوهشگران، بازيابي اين آثار از خلال منابع گوناگون بوده است. در اين پژوهش، چند منبع چاپ‌نشدۀ پراهميت، همگي از سدۀ ششم يا اوايل هفتم هجري، معرّفي خواهد شد كه ابياتي از ابوالعباس مأمون خوارزمشاه از عهد ساماني، و عنصري، فرخي، زينبي، و عسجدي از عهد غزنوي اوّل را در بر دارد. اين منابع عبارتند از: رسائل العشاق از سيفي نيشابوري، حلية الآداب، و مونس‌نامه. در اين ميان، نقل بيتي از منظومۀ گم‌شدۀ «شادبهر و عين‌الحياة» سرودۀ عنصري، و نيز بيتي از عسجَدي كه قضاوتي دربارۀ مقايسۀ ارزش ادبي نظم و نثر در بردارد، حائز اهميت بيشتري است.

From verses belonges to the poets of the classis period in Iran, there are existed a few number. One of the main concerns of the scholars in the field of Persian researches, is gathering the missing Divans of those poets through a lot of literary and non-literary sources. In this study, we are about to introduce some new poems extracted from three less known Persian and Arabic unpublished books. Of these, finding a verse from a Masnavi of Onsori-ye Balkhi called "Shadbahr-o Eyn al-Hayat", and a poem from Asjadi that offers a judgment about the literary value of Poetry (Nazm) and Prose (Nasr), can be recognized more significant. Other verses is from Abu al-Abbas Ma'mun Kharazm-Shah (Samanid era), Farrokhi Sistani and Zaynabi Alavi (Ghaznavid era).