رابطه ي بين ادراك بيماري و شدت علايم در بيماران مبتلا به سندرم روده ي تحريك پذير

مقدمه: ادراك بيماري در فرد بيمار بر پايه جذب اطلاعات از منابع مختلف و باورهاي بيمار شكل مي گيرد و مي تواند سلامت رواني و توانايي فرد در تطابق با بيماري را تحت تاثير قرار دهد. هدف اين مطالعه بررسي ارتباط بين ادراك بيماري و شدت علايم در بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك پذير (Irritable bowel syndrome ياIBS ) بود. روش ها: در يك مطالعه مقطعي 160 بيمار مبتلا به IBS مراجعه كننده به درمانگاه سايكوسوماتيك و گوارش وابسته به بيمارستان خورشيد اصفهان انتخاب شدند. بيماران با استفاده از مقياس هاي ادراك بيماري و شدت علايم در مبتلايان به IBS مورد بررسي قرار گرفتند. داده هاي پژوهش با استفاده از مدل هاي ضريب همبستگي Pearson و رگرسيون چند متغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: بين ادراك بيماري و شدت علايم مبتلايان ضريب همبستگي معني دار مشاهده شد (r=0.546، P 0.001) نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه 39 درصد از تغييرات شدت علايم مبتلايان به IBS توسط متغيرهاي ادراك بيماري قابل تبيين است (R=0.63، R square=0.39) ضرايب رگرسيون نشان داد كه اين توانايي پيش بيني كنندگي مربوط به دو زيرمقياس شناخت علايم (P=0.04) و عواطف (P=0.04) بود. با اين وجود ساير زيرمقياس ها تاثيري در اين رابطه نداشتند. نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد كه بين ادراك بيماري و شدت علايم در مبتلايان به IBS رابطه وجود دارد و تغييرات شدت علايم مبتلايان به IBS، تا حدي توسط متغيرهاي ادراك بيماري پيش بيني مي شود. بنابراين مداخلات روان شناختي بر پايه ادراك بيماري به منظور كنترل شدت علايم در درمان مبتلايان IBS پيشنهاد مي شود