هپاتيت‌هاي C و B در گيرندگان فاكتورهاي خوني مبتلا به تالاسمي و هموفيلي

مقدمه: اين مطالعه به منظور بررسي شيوع هپاتيت C، هپاتيت B و ويروس نقص ايمني انساني (Human immunedeficiency virus يا HIV) در بين بيماران مبتلا به تالاسمي و هموفيلي انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه‌ي توصيفي از مهر ماه 1387 تا آذرماه 1389 در اصفهان، ايران، انجام شد و 1160 بيمار مبتلا به تالاسمي و هموفيلي مورد بررسي قرار گرفتند. براي كليه‌ي بيماران آنتي‌ژن هپاتيت B (Hepatitis B antigen يا HBs Ag) و آنتي‌بادي‌هاي ضد هپاتيت C (Anti hepatitis C antibody يا Anti HCV Ab) و ويروس نقص ايمني انساني (Anti human immunodeficiency virus antibody يا Anti HIV Ab) اندازه‌گيري شد. در بيماراني كه از نظر HCV مثبت بودند تعيين ژنوتيپ نيز انجام شد. يافته‌ها: مرد و 338 زن، با متوسط سني 11.5 ± 22.7 سال مورد بررسي قرار گرفتند. از اين تعداد 545 نفر مبتلا به تالاسمي‌ و 615 نفر مبتلا به هموفيلي بودند. در گروه بيماران هموفيلي 505 نفر (82.1 درصد) مبتلا به هپاتيت مزمن بودند كه 495 نفر (98 درصد) از آن‌ها Anti HCV Ab مثبت و 10 نفر (2 درصد) HBSAg مثبت بودند. 56 نفر (11 درصد) در گروه تالاسمي هپاتيت مزمن داشتند كه از بين آن‌ها 50 نفر (89.2 درصد) داراي Anti HCV Ab مثبت و 6 نفر (10.8 درصد) داراي HBS Ag مثبت بودند. هيچ كدام از بيماران تالاسمي و هموفيلي مبتلا به HIV نبودند. ژنوتيپ يك شايع‌ترين ژنوتيپ در بيماران مبتلا به HCV بود. نتيجه‌گيري: HCV مهم‌ترين ويروس در بيماران داراي انتقال متعدد خون و فرآورده‌هاي خوني بود. اقدامات انجام شده در خصوص پيش‌گيري از هپاتيت B و ارتقاي سلامت خون و فرآورده‌هاي حاصل از آن از نظر اين ويروس موفقيت‌آميز بوده است. سابقه‌ي هپاتيت در خانواده از عوامل خطر مهم در بين بيماران بود.