مقايسه‌ي پيامدهاي كلينيكي و الكترودياگنوستيك ترميم اوليه و ثانويه‌ي اعصاب مديان و اولنار طي 18 ماه

مقدمه: بيماراني كه دچار قطع عصب محيطي مي‌شوند بعد از مراجعه به بيمارستان تحت بررسي و درمان موقت قرا مي‌گيرند. عمل ترميم اعصاب محيطي در تعدادي از بيماران بلافاصله (اوليه) و در بسياري ديگر بنا به دلايل مختلف بعد از گذشت مدت زمان طولاني‌تر به صورت ثانويه بر روي عصب آن‌ها انجام مي‌شود. در مطالعه‌ي حاضر پيامدهاي كلينيكي و الكترودياگنوستيك را بين ترميم‌هاي اوليه و ثانويه عصب مقايسه كرديم. روش‌ها: در اين مطالعه كه به روش آينده‌نگر انجام شد، بيماران با عمل جراحي ترميم اعصاب مديان و اولنار به صورت اوليه و نيز بيماراني كه تحت عمل جراحي اعصاب مذكور به صورت ثانويه قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. اطلاعات مورد استفاده در اين مطالعه از بيماراني كه طي سال‌هاي 1381 تا 1388 در مراكز درماني الزهرا (س) و آيت‌الله كاشاني شهر اصفهان تحت عمل جراحي ترميم عصب محيطي دست قرار گرفته بودند، جمع‌آوري شد. در ماه‌هاي سوم، ششم، دوازدهم و هجدهم بعد از عمل، بيماران تحت پي‌گيري كلينيكي و الكترودياگنوستيك قرار گرفتند و نتايج برگشت عملكرد دست آن‌ها اعم از حس و حركت با يكديگر مقايسه شد. يافته‌ها: در پايان تحقيق 122 نفر (64 نفر مرد و 58 نفر زن) وارد مطالعه شدند. از اين بيماران 56 بيمار (45.9 درصد) با جراحي اوليه و 66 بيمار (54.1 درصد) با جراحي ثانويه داراي اطلاعات كامل بودند. سن بيماران در محدوده‌ي 7 تا 55 سال (ميانگين 8.9 ± 24.9) بود و دو گروه از لحاظ سني تفاوت معني‌داري نداشتند (0.59 = P). بيماران تحت عمل اوليه بهبود كلينيكي بهتري در معاينه‌ي حسي و حركتي و سرعت انتقال عصبي حسي و يافته‌هاي الكتروميوگرام در مقايسه‌ي با بيماران ثانويه داشتند (0.05 P) ولي از سرعت انتقال عصبي حركتي تفاوتي نداشتند (0.1 = P). نتيجه‌گيري: در اين مطالعه نتايج ترميم در آسيب هر دو عصب مدين و اولنار را با هم مدنظر گرفتيم. نتايج نشان دهنده‌ي بهبود بيشتر در معاينات حسي و حركتي و يافته‌هاي الكترودياگنوستيك در گروه بيماران با ترميم اوليه عصب نسبت به ترميم ثانويه عصب بود.