مقايسه‌ي روش عمل جراحي DLK با PK در بيماران مبتلا به كراتوكونوس

مقدمه: در حال حاضر روش‌هاي مختلفي براي درمان بيماران مبتلا به كراتوكونوس وجود دارد. هدف كلي اين مطالعه، مقايسه‌ي روش جديدتر درمان كراتوپلاستي لايه‌اي عمقي (Deep lamellar keratoplasty يا DLK) با روش شناخته شده‌تر و سنتي درمان كراتوپلاستي نافذ (PK يا Penetrating keratoplasty) در اين بيماران بود. روش‌ها: اين مطالعه به صورت كارآزمايي باليني آينده‌نگر در فاصله‌ي بين سال‌هاي 1388 تا 1390 انجام شد. 30 بيمار كراتوكونوس به شكل پشت سر هم (Consecutively) در يكي از گروه‌هاي تحت درمان PK (15 نفر) و يا تحت درمان DLK (15 نفر) قرار داده شدند. يافته‌ها: بهترين شدت ديد اصلاح شده (Best corrected visual acuity يا BCVA) بر حسب LogMAR در هر دو عمل DLK و PK به شكل معني‌داري كاهش يافت، اما تفاوتي در اين متغير پس از عمل در بين دو گروه ديده نشد (0.142 = P). در بهبود عيوب انكساري نيز تفاوتي بين دو گروه ديده نشد؛ به طوري كه معادل كروي (Spherical equivalent يا SE) بعد از عمل در PK به 5.31 ± 7.73 و در DLK به 4.48 ± 7.58 رسيد كه تفاوت اين دو از نظر آماري معني‌دار نبود (0.533 = P). ميزان آستيگماتيسم بعد از عمل در PK به 2.20 ± 4.23 و در DLK به 3.29 ± 3.38 رسيد كه اين تفاوت نيز معني‌دار نبود (0.791 = P). ميانگين زمان برداشتن بخيه‌ها بعد از عمل در گروه DLK 2.11 ± 6.20 ماه بود كه به شكل معني‌داري (0.001 P) از گروه PK با ميانگين زماني 2.40 ± 10.93 ماه كمتر بود. عوارضي در حين عملPK و DLK ديده نشد. در بررسي عوارض پس از عمل در روش PK، 4 مورد Endothelial rejection و يك مورد رد پيوند و در DLK، يك مورد عارضه‌ي Interface Neovascularization و يك مورد stromal rejection ديده شد. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه هر دو روش درماني DLK و PK در بهبود وضعيت انكساري بيماران مؤثر هستند و مي‌توانند به طور چشمگيري BCVA را بهبود بخشند ولي روش DLK در مقايسه‌ي با روش درماني PK كم عارضه‌تر و شانس موفقيت بالاتري دارد.