مقايسه‌ي تأثير اكسيژن با غلظت پايين و اكسيژن با غلظت بالا در احياي نوزادان نارس

مقدمه: نوزادان نارس در بدو تولد، به طور گسترده نياز به احيا پيدا مي‌كنند. در حال حاضر براي احيا از اكسيژن 100 درصد استفاده مي‌شود. با توجه به اثرات مخرب و سمي اكسيژن به خصوص براي نوزادان نارس، در اين مطالعه احياي نوزادان با اكسيژن با غلظت بالا و پايين مقايسه شد. روش‌ها: 32 نوزاد نارس متولد شده در بيمارستان شهيد بهشتي اصفهان با سن حاملگي 29 الي 34 هفته كه در بدو تولد نياز به احيا داشتند، وارد مطالعه شدند. نوزادان به طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. در يك گروه اكسيژن با غلظت پايين به نوزادان داده شد. در اين گروه احيا با FIO2 (Fraction of inspired oxygen) اوليه‌ي 30 درصد شروع و نوزاد هر 60 تا 90 ثانيه بررسي ‌گرديد و در صورت ضربان قلب كمتر از 100، 10 درصد به FIO2 قبلي افزوده شد تا جايي كه ضربان قلب به بيشتر از 100 و SO2 به بيشتر از 85 درصد رسيد. در گروه ديگر اكسيژن خالص به نوزاد داده شد. احيا با FIO2 100 درصد شروع و هر 60 تا 90 ثانيه يك بار نوزاد بررسي گرديد. در صورت رسيدن SO2 به بيشتر از 85 درصد، 10 تا 15 درصد از FIO2 قبلي كاسته شد. زمان رسيدن به SO2 به بيشتر از 85 درصد و ضربان قلب بيشتر از 100 و همچنين FIO2 مورد نياز براي رسيدن به هدف در دو گروه با هم مقايسه شد. يافته‌ها: ميزان فراواني نوزاداني كه ضربان قلب آن‌ها در دقايق 1 و 3 تولد به بيشتر از 100 رسيد، در دو گروه با هم اختلاف معني‌داري نداشت (مقدار P به ترتيب 0.71 و 0.11). همچنين ميزان فراواني SO2 بيشتر از 85 درصد در دقايق 1، 2، 4 و 5 در دو گروه با هم اختلاف معني‌داري نداشت (مقدار P به ترتيب 1، 0.5، 0.08 و 0.16). نتيجه‌گيري: اكسيژن با غلظت پايين مي‌تواند به اندازه‌ي اكسيژن با غلظت بالا در احياي نوزادان نارس مؤثر باشد.