عنوان مقاله :
تأثير پروبيوتيك در درمان عفونت ناشي از هليكوباكتر پيلوري در كودكان
پديد آورندگان :
صانعيان ، حسين دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي، مركز تحقيقات ارتقاي سلامت كودكان - گروه اطفال , لايق ، سميرا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي، مركز تحقيقات ارتقاي سلامت كودكان - گروه اطفال، كميتهي تحقيقات دانشجويي , رحيمي ، حميد دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي، مركز تحقيقات ارتقاي سلامت كودكان - گروه اطفال
كليدواژه :
هليكوباكتر پيلوري , پروبيوتيك , پروتكسين
چكيده فارسي :
مقدمه: هليكوباكتر پيلوري (Helicobacter pylori يا HP)، شايعترين عفونت باكتريايي مزمن است كه در اطفال ميتواند باعث بروز سوء تغذيه، آنمي، ناراحتيهاي گوارشي و در نتيجه تأخير رشد جسماني و فيزيكي شود. متأسفانه در 20 درصد بيماران درمان اوليه با شكست مواجه ميشود. عدم پايبندي كامل به درمان، مقاومت دارويي و عوارض جانبي متعدد ناشي از درمان، شايعترين علل شكست درمان هستند. پروبيوتيكها از طريق اثرات ضد باكتريايي يا كاهش عوارض ناشي از درمان باعث بهبود پايبندي بيمار به رژيم درماني و يا افزايش ريشهكني عفونت HP ميشوند. با توجه به مطالعات بسيار كم انجام شده در مورد اثر پروبيوتيكها در درمان عفونت HP در كودكان، در اين كارآزمايي باليني اين مسأله را بررسي كرديم. روشها: 50 كودك 4 تا 14 ساله كه در سال 1389 به بيمارستان الزهرا (س) مراجعه كرده بودند و عفونت با HP براي آنها ثابت شده بود در يك كارآزمايي باليني دوسو كور در دو گروه 25 نفري تحت درمان سه داروي (آموكسي سيلين، كلاريترومايسين و امپرازول) و پروبيوتيك Protexin يا درمان سه دارويي و پلاسبو قرار گرفتند. كودكان قبل از شروع درمان، روز 14 درمان و 2 و 4 هفته پس از اتمام درمان بررسي شدند. هر گونه عارضه طي درمان ثبت شد. در ويزيت آخر براي تعيين ميزان ريشهكني عفونت، تست تنفسي اوره انجام شد. كليهي نتايج با استفاده از آزمون 2χ و آزمون دقيق فيشر بررسي گرديد. يافتهها: ريشهكني هليكوباكتر در گروه مورد 100 درصد و در گروه شاهد 92 درصد بود كه از نظر آماري اين اختلاف معنيدار نبود (0.24 = P). فراوني نسبي اسهال، تهوع و طعم فلزي در دهان در گروه مورد نسبت به گروه شاهد كمتر بود و اين تفاوت از نظر آماري معنيدار بود. فراوني نسبي يبوست، استفراغ، درد شكم، سوزش سردل، كاهش اشتها، آروغ زدن در گروه مورد نسبت به گروه شاهد كمتر بود كه اين تفاوت از نظر آماري معنيدار نبود. در گروه مورد 1.2 درصد و در گروه شاهد 3.7 درصد داروها مصرف نشده بود (0.001 P). نتيجهگيري: هر چند در اين بررسي استفاده از پروبيوتيك ميزان ريشهكني HP را افزايش نداد، ولي عوارض جانبي ناشي از درمان را كاهش و پايبندي به رژيم درماني را افزايش داد.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان