وضعيت فعاليت بدني سالمندان شهر اصفهان

مقدمه: با بهبود مراقبت‌هاي پزشكي و كاهش مرگ و مير، جمعيت جهان و ايران به سوي كهن‌سالي رو به حركت است. يكي از اهداف سالمندي پويا، ارتقاي كيفيت زندگي سالمندان است. يكي از مواردي كه سبب نيل به اين هدف مي‌شود، داشتن فعاليت بدني مناسب مي‌باشد. هدف از انجام اين مطالعه، سنجش فعاليت بدني سالمندان شهر اصفهان بود. روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر از نوع پيمايشي بود كه در سال 89-1388 بر روي 350 سالمند شهر اصفهان انجام شد. نمونه‌گيري به روش خوشه‌اي و چند مرحله‌اي انجام و جهت بررسي فعاليت بدني از پرسش‌نامه‌ي RAPA (Rapid assessment of physical activity) استفاده شد. توزيع فراواني فعاليت بدني سالمندان شهر اصفهان بر حسب سن، جنس، سطح تحصيلات، شغل و وضعيت تأهل ارزيابي شد و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 15 مورد آناليز آماري قرار گرفت. يافته‌ها: 13.7 درصد از سالمندان شهر اصفهان از فعاليت بدني مناسب برخوردار بودند كه اين ميزان در مردان به طور معني‌داري بالاتر از زنان بود و با سطح درامد رابطه‌ي مستقيم و با افزايش سن رابطه‌ي معكوس داشت. در افراد متأهل و بدون شغل با افزايش ميزان فعاليت همراه بود. با سطح تحصيلات ارتباط معني‌دار ديده نشد. نتيجه‌گيري: سطح فعاليت بدني سالمندان در جمعيت شهري اصفهان پايين مي‌باشد. گروه‌هاي در معرض خطر عدم تحرك بدني، سالمندان با سن بالاتر، سطح اقتصادي پايين، زنان سالمند، سالمندان تنها و شاغل مي‌باشند. لزوم توجه به اين گروه‌ها در برنامه‌ريزي‌هاي ارتقاي سطح فعاليت بدني محسوس مي‌باشد.