تأثير 12 هفته تمرين هوازي بر تركيب بدن و سطح سرمي هموسيستئين و CRP در زنان چاق

مقدمه: مطالعات اپيدميولوژيك نشان مي‌دهند كه افزايش سطوح سرمي ‌هموسيستئين و پروتئين واكنش دهنده‌ي C (C-reactive protein يا CRP) به طور مستقل با خطر بيماري‌هاي قلب و عروق همراه است. هدف از پژوهش حاضر، تعيين تأثير 12 هفته تمرين هوازي بر سطوح سرمي ‌هموسيستئين و CRP در زنان چاق بود. روش‌ها: تعداد 20 دانشجوي زن چاق با شرايط سني و وزني مشابه به صورت هدفمند انتخاب شدند و سپس به طور تصادفي در دو گروه شاهد و تجربي قرار گرفتند. سپس گروه تجربي تحت تأثير يك برنامه‌ي تمرين هوازي شامل دويدن روي تردميل با شدت 75-60 درصد حداكثر ضربان قلب به مدت 45-30 دقيقه، 3 جلسه در هفته و به مدت 12 هفته قرار گرفتند؛ در حالي گروه شاهد هيچ مداخله‌اي دريافت نكردند و تنها پي‌گيري شدند. متغيرهاي وزن، درصد چربي، شاخص توده‌ي بدني (Body mass index يا BMI)، نسبت دور كمر به دور لگن (Waist to hip ratio يا WHR) با استفاده از دستگاه تجزيه و تحليل تركيب بدني و سطوح هموسيستئين و CRP پلاسما در حالت ناشتا با استفاده از روش اليزا قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه اندازه‌گيري شدند. به منظور مقايسه‌ي درون گروهي از آزمون‌ آماري Paired-t و براي مقايسه‌ي بين گروه‌ها از آزمون كوواريانس استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين سني دانشجويان در هر دو گروه 5 ± 25 سال بود. ميانگين وزن گروه شاهد 3.18 ± 93.58 كيلوگرم و درصد چربي آن‌ها 1.90 ± 44.50 بود. ميانگين وزن در گروه تجربي 5.32 ± 96.18 كيلوگرم و درصد چربي آن‌ها 2.03 ± 44.59 بود. نتايج كاهش معني‌داري در شاخص‌هاي وزن، درصد چربي، BMI، WHR، سطوح هموسيستئين و CRP گروه تجربي بعد از 12 هفته تمرين هوازي را نشان داد. همچنين، در پايان 12 هفته تمرين، شاخص‌هاي وزن، درصد چربي، BMI، WHR و سطوح هموسيستئين و CRP در گروه تجربي به طور معني‌داري كمتر از گروه شاهد بود. نتيجه‌گيري: طبق نتايج تحقيق، يك برنامه‌ي 12 هفته‌اي تمرين هوازي منظم با شدت متوسط كه ظرفيت عضله‌ي اسكلتي را براي استفاده از چربي‌ها افزايش مي‌دهد، مي‌تواند نقش مهمي ‌در كنترل وزن افراد چاق و كاهش عوامل خطر قلبي– عروقي داشته باشد.