مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - عوامل پيش‌گويي كننده‌ي نياز به لوله گذاري تراشه در مسمومين با سم ارگانوفسفره

پديد آورندگان :

ايزدي مود ، نسترن دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده‌ي پزشكي - گروه بيهوشي و مراقبت‌هاي ويژه , شريعتي ، متين دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده‌ي پزشكي , يراقي ، احمد دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده‌ي پزشكي - گروه بيهوشي و مراقبت‌هاي ويژه , قشلاقي ، فرزاد دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - گروه بيهوشي و مراقبت‌هاي ويژه , معصومي ، غلامرضا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - گروه بيهوشي و مراقبت‌هاي ويژه , دانا سيادت ، زهرا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده‌ي پزشكي - گروه پزشكي اجتماعي

چكيده فارسي :

قدمه: مسموميت با سم ارگانوفسفره چهارمين علت شايع مراجعه به اورژانس مسمومين بيمارستان نور اصفهان و دومين مسموميت منجر به مرگ در اين مركز شناخته شده است. با توجه به محدوديت امكانات درماني، تشخيص به موقع و اتخاذ تدابير مناسب بر اساس علايم بدو ورود جهت بستري بيماران در بخش مراقبت‌هاي ويژه، راهكاري جهت نجات جان اين بيماران خواهد بود كه مرگ و مير و عوارض مسموميت را به طور چشم‌گيري كاهش مي‌دهد. آگاهي از عوامل پيش‌گويي كننده‌ي نياز به لوله‌گذاري مي‌تواند پزشك را در تصميم گيري در مورد بيماران و انجام درمان مناسب ياري دهد. روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي-تحليلي و مقطعي بود كه طي 16 ماه و در اورژانس بيمارستان نور و حضرت علي اصغر (ع) شهر اصفهان انجام گرفت. بيماران طي بستري به دو گروه بيماران با لوله گذاري تراشه و بدون لوله گذاري تراشه تقسيم شدند. عوامل پيش‌گويي كننده‌ي احتمالي نياز به لوله گذاري تراشه در بيماران مورد مطالعه تعيين شد و در دو گروه بيماران مقايسه و بررسي شد. يافته‌ها: تعداد 43 بيمار مورد بررسي قرار گرفتند. 8 نفر از آن‌ها (18.6 درصد) لوله گذاري تراشه شدند. شيوع علايم موسكاريني (88.4 درصد) و علايم عصبي (44.2 درصد) از علايم نيكوتيني (39.5 درصد) بيشتر بود. شايع‌ترين علامت در مسمومين با تركيبات ارگانوفسفره در اين مطالعه، استفراغ (55.8 درصد)، سيالوره (41.9 درصد)، تغيير سطح هوشياري (30.2 درصد)، ميوز (23.3 درصد) و تعريق (23.3 درصد) بود. 5 نفر (11.6 درصد) از افراد مطالعه فوت كردند. بين علايم ميوز، ديسترس تنفسي، برونكوره، علايم تركيبي، علايم عصبي، كاهش سطح هوشياري و غير طبيعي بودن سمع ريه در دو گروه لوله گذاري شده و افرادي كه لوله گذاري براي آن‌ها انجام نشده بود، اختلاف معني‌داري وجود داشت. سن بيشتر از 35 سال، فشار خون دياستولي بيشتر از 90 ميلي‌متر جيوه در اولين معاينه، سمع غير طبيعي ريه، قند خون وي بيش از 126 ميلي‌گرم در دسي‌ليتر، كاهش سطح هوشياري بيمار، داشتن علايم عصبي، داشتن علايم تركيبي، بروز ميوز، برونكوره يا ديسترس تنفسي، عوامل پيش‌گويي كننده‌ي نياز به لوله گذاري داخل تراشه شناخته شدند. نتيجه‌گيري: شناخت عوامل پيش‌گويي كننده‌ي نياز به لوله‌گذاري تراشه مي‌تواند به پزشك در جهت انجام لوله گذاري و انتقال بيمار به واحد مراقبت‌هاي ويژه و در نتيجه كاهش مرگ و مير بيماران، كمك كند.