مقايسه‌ي نتايج روش‌هاي واكنش زنجيره‌اي پليمراز (Polymerase chain reaction) و اگزاسيلين آگار دايلوشن در تعيين مقاومت به متي‌سيلين در سويه‌هاي استافيلوكوكوس اورئوس ايزوله شده از بيمارستان الزهراي اصفهان

مقدمه: استافيلوكوكوس اورئوس يكي از باكتري‌هاي مهم عفوني است و بيماري‌زايي اين باكتري در جامعه و بيمارستان از اهميت بسزايي برخوردار مي‌باشد. اين باكتري قسمتي از فلور نرمال انسان بوده كه در مجاري تنفسي فوقاني 25 درصد افراد سالم وجود دارد و باعث طيف وسيعي از بيماري‌ها، از عفونت‌هاي پوستي تا عفونت‌هاي بسيار شديد و مهاجم شامل سپتيسمي، اندوكارديت، پنوموني و آبسه‌هاي عميق پوستي مي‌شود. استافيلوكوكوس اورئوس از عوامل مهم عفونت‌هاي شديد بيمارستاني و جامعه است. در اين بين سويه‌هاي مقاوم به متي‌سيلين اين باكتري شيوع مرگ و مير بالايي دارند. بنابراين براي كنترل عفونت‌هاي بيمارستاني بايد درصد شيوع سويه‌هاي مقاوم به متي‌سيلين را به سرعت شناسايي و اقدامات درماني را براي كنترل اين عفونت‌ها انجام داد. روش‌ها: 114 سويه استافيلوكوكوس اورئوس از نمونه‌هاي مختلف باليني موجود در بيمارستان الزهرا (س) جدا شد. حداقل غلظت مهار كنندگي اگزاسيلين (MIC) با روش آگار دايلوشن براي سويه‌هاي مقاوم به متي‌سيلين تعيين و PCR براي ژن‌هاي mecA انجام گرفت. يافته‌ها: از بين 114 نمونه گرفته شده، 35 نمونه داراي ژن mecA بودند كه به وسيله روش آگار دايلوشن مورد بررسي قرار گرفتند. حداقل غلظت مهار كنندگي (MIC) در روش آگار دايلوشن براي اگزاسيلين طبق قوانين CLSI، 8 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر بود و نتايج ثبت شد. سپس براي تمامي سويه‌ها PCR ژن mecA انجام شد و نتايج با روش آگار دايلوشن مقايسه گرديد. در بين سويه‌هاي مقاوم، 4 درصد داراي ژن mecA بوده كه در روش فنوتيپي بيان نشده بود و اين سويه‌ها حساس به متي‌سيلين بودند. سپس PCR براي ژن‌هاي mecA انجام شد. نتيجه‌گيري: روش آگار دايلوشن براي تعيين حساسيت آنتي بيوتيكي نسبت به روش ديسك ديفيوژن از حساسيت بيشتري برخوردار بود. با اين وجود، روش PCR بهترين روش براي شناسايي سويه‌هاي مقاوم و حساس به متي‌سيلين مي‌باشد. از آن جايي كه بعضي از سويه‌ها در آزمايش‌هاي فنوتيپي نسبت به اگزاسيلين حساس بوده، ولي داراي ژن mecA بودند؛ ژن mecA آن‌ها توسط PCR مورد شناسايي قرار گرفت.