پتانسيل ترميم آسيب القا شده به DNA در سلول‌هاي MCF-7 به دنبال تماس با مشتقات استخلاف شده‌ي بنزوفوران با خواص مهار آروماتاز

مقدمه: مشتقات استخلاف شده‌ي بنزوفوران با مهار آنزيم آروماتاز توليد استروژن‌هاي آندوژن را محدود مي‌كنند. بررسي اثرات سيتوتوكسيك اين تركيبات وجود مكانيسم‌هايي همچون آسيب به DNA را مطرح مي‌نمايد، بنابراين مطالعه‌ي حاضر با هدف بررسي توان ترميم به دنبال آسيب به DNA طراحي گرديد. روش‌ها: سلول‌هاي MCF-7 توسط غلظت‌هاي متفاوت مشتقات استخلاف شده‌ي بنزوفوران به مدت 2 ساعت تيمار و سميت ژنتيكي آن‌ها مورد بررسي قرار گرفت. قدرت ترميم DNA با انكوبه كردن سلول‌ها با محيط كشت تازه به مدت 17 و 24 ساعت پس از قطع مواجهه‌ي 2 ساعته با غلظت القا كننده‌ي آسيب ژنتيكي، توسط تست comet قليايي مورد ارزيابي قرار گرفت. جهت آناليز از One way ANOVA و تست Tukey استفاده شد و 0.05 P معني‌دار تلقي گرديد. يافته‌ها: سميت ژنتيكي ايجاد شده توسط مشتق 4-فلورو، 4-كلرو، 2-متوكسي، 2-متيل و مشتق بدون استخلاف بنزوفوران فنيل متيل ايميدازول به ترتيب در غلظت‌‌هاي 70، 75، 200، 300 و 1000 نانومول مشاهده گرديد. DNA آسيب ديده توسط استخلاف 4-كلرو، 4-فلورو و 2-متيل پس از 24 ساعت و مشتق بدون استخلاف و 2-متوكسي پس از گذشت 17 ساعت ريكاوري شدند. نتيجه‌گيري: بنزوفوران فنيل متيل ايميدازول و مشتقات 4-فلورو، 4-كلرو، 2-متوكسي و 2-متيل آن ژنوتوكسيك هستند، اما آسيب وارده به گونه‌ايي است كه سلول قادر به ترميم DNA خود مي‌باشد. اين تركيبات مي‌توانند توسط ساير تست‌هاي مربوطه دنبال شوند تا در صورت ارزيابي مثبت بتوان از خاصيت درماني آن‌ها استفاده نمود.