فراواني پنوموني بيمارستاني در بخش مراقبت‌هاي ويژه‌ي بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي همدان

مقدمه: پنوموني بيمارستاني بعد از عفونت ادراري، دومين عفونت بيمارستاني است. اين عفونت در بخش مراقبت‌هاي ويژه، شايع‌ترين عفونت بيمارستاني مي‌باشد. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي فراواني عوامل زمينه‌ساز پنوموني بيمارستاني در بخش‌هاي مراقبت‌ ويژه (Intensive care unit يا ICU) در دانشگاه علوم پزشكي همدان بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي- مقطعي، 353 بيمار بستري در بخش‌هاي ICU بيمارستان‌هاي بعثت و اكباتان شهر همدان بررسي شدند. در صورت ابتلا به پنوموني بيمارستاني متغيرهاي اتصال به ونتيلاتور، مدت زمان اتصال به ونتيلاتور تا بروز پنوموني و فاصله‌ي زماني بين بستري در ICU تا بروز پنوموني براي بيماران ثبت گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها توسط آزمون 2χ و آزمون دقيق فيشر استفاده شد. يافته‌ها: 36 نفر (10.2 درصد) از بيماران بستري شده در ICU به پنوموني بيمارستاني مبتلا گرديدند. ميانگين سني جامعه‌ي مورد مطالعه 21.9 ± 51.2 سال بود. 44.5 درصد از مبتلايان به پنوموني بيمارستاني در فاصله‌ي زماني 5-2 روز پس از بستري در ICU به اين عفونت مبتلا شده و 24 بيمار (66.5 درصد) بعد از اتصال به دستگاه ونتيلاتور مبتلا به پنوموني نوع Ventilator Associated Pneumonia (VAP) شده بودند. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه توجه بيشتر به بيماراني كه در معرض ابتلا به عفونت بيمارستاني هستند، ضروري است. همچنين توصيه مي‌شود از انجام هر گونه مداخلات غير ضروري در بيماران بخش‌هاي ICU اجتناب شود. به علاوه در صورت نياز به تهويه‌ي مكانيكي، مراقبت و رعايت بهداشت وسايل آن براي كاهش بروز پنوموني الزامي ‌است.