بررسي اثر دوزهاي مختلف فنتانيل بر كنترل آژيتاسيون ناشي از سندروم حاد محروميت از مواد مخدر به دنبال مصرف نابجاي نالتروكسان

مقدمه: اعتياد به مواد مخدر يكي‌ از مشكلات‌ گريبان‌گير جوامع كنوني از جمله كشور ما مي‌باشدكه‌ باعث‌ ايجاد ناتواني‌‌هاي متعددي در عملكرد فرد مي‌شود. مصرف نابجاي آنتاگونيست‌هاي مواد مخدر مانند نالتروكسان باعث ايجاد علايم شديد سندروم حاد محروميت از جمله آژيتاسيون مي‌شود. اين مطالعه با هدف تعيين دوز مؤثر و كم خطر فنتانيل جهت كنترل آژيتاسيون سندروم حاد محروميت از مواد مخدر انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه يك كارآزمايي باليني بود. 45 بيمار معتاد به مواد مخدر واجد شرايط ورود به مطالعه در سه گروه با دوزهاي مختلف فنتانيل (50، 75، 100 ميكروگرم) تقسيم شدند و نتايج بر اساس ميزان كنترل آژيتاسيون با هم مقايسه شد. يافته‌ها: ميانگين سني بيماران 3/7 ± 5/30 سال بود. بين سه گروه از نظر اخرين زمان مصرف ماده‌ي مخدر و نالتروكسان، علايم حياتي بدو ورود تفاوت معني‌داري مشهود نبود. نمره‌ي بي‌قراري در بيماران با شروع درمان و در طي 9 ساعت بعد، در هر سه گروه به طور معني‌داري كاهش پيدا كرد (05/0 P) و روند تغييرات نمره‌ي بي‌قراري در سه گروه نيز با هم تفاوت معني‌دار داشت (05/0 P). بيماران دريافت كننده‌ي 100 ميكروگرم فنتانيل دچار خواب‌آلودگي شديد شدند. نتيجه‌گيري: با توجه به اين كه تجويز دوز بولوس و نگهدارنده‌ي فنتانيل اثر قابل ملاحظه‌اي بر علايم حياتي بيمار ندارد و از طرفي نظر به اين كه دوز 100 ميكروگرم خواب‌آلودگي بيش از حد براي بيمار ايجاد مي‌كند دوز 75 و 50 ميكروگرم اين دارو در كنترل آژيتاسيون سندروم محروميت حاد مواد مخدر به دنبال مصرف نابجاي نالتروكسان توصيه مي‌شود.