توزيع فراواني سندرم فرسودگي و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بيمارستان الزهراي (س) اصفهان

مقدمه: هدف كلي از انجام اين طرح، تعيين توزيع فراواني سندرم فرسودگي (Burnout syndrome) و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بيمارستان الزهراي (س) اصفهان در سال ١٣٨٩ بود. روش‌ها: اين مطالعه يك مطالعه‌ي توصيفي تحليلي و مقطعي بود كه در سال ١٣٨٩ انجام گرفت. افراد شركت كننده در مطالعه از ميان پرستاران بخش‌هاي اورژانس، ارتوپدي، دياليز و بخش مراقبت‌هاي ويژه‌ي بيمارستان الزهراي (س) اصفهان به صورت تصادفي انتخاب شدند. جمع‌آوري اطلاعات مورد نياز براي تعيين ميزان فرسودگي در ميان پرستاران بخش‌هاي مذكور با استفاده از پرسش‌نامه‌ي استانداردMaslach burnout inventory (MBI) انجام گرفت. يافته‌ها: آزمون ANOVA نشان داد كه ميانگين نمرات فرسودگي شغلي پرستاران بخش‌هاي ارتوپدي و دياليز به طور معني‌داري كمتر از بخش‌هاي اورژانس و بخش مراقبت‌هاي ويژه بود (0.01 P). به علاوه، پرستاران با سابقه كار كمتر از ١٠ سال نمره‌ي فرسودگي شغلي كمتري نسبت به پرستاران با سابقه‌ي كار بيشتر داشتند (0.04 P). آزمون آماري Student-t نشان داد نمره‌ي فرسودگي شغلي در زنان بيشتر از مردان است (0.0001 P). نتيجه‌گيري: طبق مطالعه‌ي ما و مطالعات ديگر پژوهشگران عوامل جنسيت، محل كار در بيمارستان و مدت زمان اشتغال در فرسودگي شغلي پرستاران نقش دارد.