بررسي سايتوكاين‌هاي IL-4، IFN-γ و IL-17 در بافت تومور، بافت سالم و سرم مبتلايان به تومور پستان

مقدمه: محيط تومور واجد سايتوكاين‌هاي گوناگون است كه توسط سلول‌هاي توموري و سلول‌هاي ايمني موجود در محيط تومور توليد مي‌شوند. رشد و تكامل تومور به سايتوكاين‌هاي ترشح شده در محيط نيز بستگي دارد. سايتوكاين‌هاي اينترلوكين 4 (IL-4)، اينترفرون گاما (IFN-γ) و اينترلوكين 17 (IL-17) اثرات بسيار متفاوتي بر رشد سلول‌هاي توموري و پاسخ ايمني عليه تومور اعمال مي‌كنند. بنابراين مقايسه‌ي مقدار اين سايتوكاين‌ها در زنان مبتلا به تومور بدخيم و خوش‌خيم پستان در اين مطالعه مد نظر قرار گرفت. روش‌ها: نمونه‌هاي بافت تومور، بافت مجاور تومور و سرم خون 29 بيمار مبتلا به تومور پستان مورد مطالعه قرار گرفت. 14 نفر داراي تومور بدخيم و 15 نفر داراي تومور خوش‌خيم تشخيص داده شدند. نمونه‌ها از بيماران واجد بيوپسي براي تشخيص بدخيمي‌ پستان تهيه گرديد. با استفاده از دستگاه هموژنايزر، محلولي همگن از بافت‌ها تهيه و مقدار سايتوكاين‌هاي IFN-γ، IL-4 و IL-17 در بافت توموري و بافت مجاور تومور و سرم خون بيماران به روش ELISA اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: مقادير IL-4 برابر 15.2 ± 112.3، IL-17 برابر 2.3 ± 16.9 و IFN-γ برابر 3.8 ± 14.6 پيكوگرم در ميلي‌ليتر در بافت تومور بدخيم محاسبه گرديد. مقادير IL-4 و IL-17 در نمونه‌هاي حاصل از بافت توموري، بافت مجاور تومور و سرم افراد مبتلا به تومور بدخيم نسبت به نمونه‌هاي مشابه در بيماران مبتلا به تومور خوش‌خيم افزايش معني‌داري را نشان داد (0.05 P). در اين مطالعه بين غلظت IFN-γ در نمونه‌ي حاصل از بافت تومور بدخيم و بافت تومور خوش‌خيم اختلاف معني‌داري ديده نشد. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه افزايش سايتوكاين‌هاي IL-4 و IL17 يا عدم تغيير مقادير IFN-γ ممكن است درروند تومور بدخيم پستان نقش داشته باشد.