مقايسه‌ي اثر محلول TCA و گرما درماني توسط دستگاه راديو فركوئنسي با تزريق موضعي گلوكانتيم در درمان ليشمانيوز جلدي حاد

مقدمه: بيماري ليشمانيوز جلدي (سالك)، يك بيماري آندميك و گسترده در سطح ايران مي‌باشد. اگر چه اين بيماري به طور خود به خود بهبود مي‌يابد ولي به دليل طولاني بودن مدت بهبودي و بر جا گذاشتن اسكار، يافتن درماني مناسب و ساده را مي‌طلبد. در اين مطالعه در راستاي بهبود سريع‌تر و كاهش اثرات رواني ناشي از اسكار نازيباي اين بيماري درمان تركيبي تري‌كلرواستيك اسيد (TCA يا Trichloroacetic Acid) و راديوفركوئنسي در مقايسه با تزريق داخل ضايعه‌ي گلوكانتيم بررسي شد. روش‌ها: 38 ضايعه در 30 بيمار مبتلا به ليشمانيوز جلدي مراجعه كننده به مركز تحقيقات بيماري‌هاي پوستي و سالك در دو گروه مورد بررسي قرار گرفتند. در يك گروه تزريق موضعي گلوكانتيم هفته‌اي 2 بار و در گروه ديگر درمان موضعي با محلول TCA 50 درصد و راديو فركوئنسي Accent انجام شد. بيماران 4 ماه و 6 ماه پس از بهبودي كامل ضايعات از نظر اندازه‌ي اسكار ناشي از اين بيماري بررسي شدند. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS تحت تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. يافته‌ها: 51 درصد افراد مورد مطالعه مرد و 49 درصد زن بودند. آزمون 2 χ نشان داد كه ميزان بهبودي ضايعات ناشي از ليشمانيوز جلدي در ماه 4 در افراد درمان شده در گروه تحت تزريق داخل ضايعه‌ي گلوكانتيم بهتر از گروه تحت درمان موضعي با محلول TCA 50 درصد و راديو فركوئنسي Accent بود (0.01 P). ميزان بهبودي ضايعات و اسكار ناشي از ليشمانيوز جلدي در ماه 6 در افراد درمان شده در دو روش درماني تفاوت معني‌داري نداشت (0.06 = P). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه و ساير مطالعات انجام گرفته در اين زمينه مي‌توان گفت كه تزريق داخل ضايعه‌ي گلوكانتيم سريع‌تر از درمان موضعي با محلول TCA 50 درصد و راديو فركوئنسي Accent مي‌تواند ضايعات را بهبود ببخشد و اين بهبودي در ماه‌هاي اوليه‌ي درمان بيشتر آشكار مي‌شود. همچنين موارد درمان با تزريق داخل ضايعه‌ي گلوكانتيم اسكار كوچك‌تري بر جاي مي‌گذارند، به خصوص اگر اين ضايعات در اندام فوقاني و صورت باشد.