عنوان مقاله :
مقايسهي نتايج درماني و عوارض داروي Rebief و نوع بيوسيميلار آن Recigen در درمان بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروز عودكننده
پديد آورندگان :
اعتماديفر ، مسعود دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي - گروه مغز و اعصاب , سهيل نادر ، شبنم دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - مركز تحقيقات دانشجويي - گروه مغز و اعصاب , شاه كرمي ، محمد امير دانشگاه علوم پزشكي اصفهان , مهرابي كوشكي ، علي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان
كليدواژه :
مولتي پل اسكلروزيس , ربيف , رسيژن
چكيده فارسي :
مقدمه: بيماري مولتيپل اسكلروز (Multiple sclerosis يا MS) شايعترين بيماري دميلينيزان سيستم اعصاب مركزي است كه بيشتر در خانمهاي جوان ديده ميشود و باعث ناتواني بيماران ميگردد. اين بيماري در ايران داراي شيوع به نسبت بالايي است. تاكنون داروهاي مختلفي براي درمان اين بيماري ارائه شده است. از جملهي اين داروها اينترفرونها هستند كه مطالعات متعددي پيرامون مزاياي استفاده از آنها انجام گرفته است. اما با توجه به قيمت بالاي انواع خارجي اين داروها، امكان تهيه و مصرف آن براي بسياري از بيماران وجود ندارد. خوشبختانه به تازگي نوع ايراني داروي ربيف بنام رسيژن توسط متخصصين داخلي توليد گرديده است ولي تاكنون مطالعهاي پيرامون اثرات درماني و عوارض آن انجام نشده است. اين مطالعه به منظور ارزشيابي اثر درماني رسيژن در مقايسه با ربيف در دانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام گرفت. روشها: اين مطالعه يك كارآزمايي باليني شاهددار تصادفي شده بود كه در سالهاي 1388 و 1389در مركز آموزشي درماني الزهرا (س) اصفهان به انجام رسيد. در اين مطالعه 44 بيمار مبتلا به MS به دو گروه تقسيم گرديدند. گروه اول تحت درمان با داروي ربيف و گروه دوم تحت درمان با رسيژن قرار گرفتند. اطلاعات بيماران به وسيلهي پرسشنامهاي كه به همين منظور تهيه شده بود جمعآوري شد و پس از ورود به رايانه توسط نرمافزار SPSS و با استفاده از آزمونهاي آماري ANOVA، 2χ، Fisher’s exact و Student-t تجزيه و تحليل شد. يافتهها: 36 بيمار تا انتهاي مطالعه حضور داشتند. در هر دو گروه مصرفكنندهي ربيف و رسيژن بهبودي معنيداري در ناتواني بيماران ديده شد (0.011 = P). تفاوت معنيداري بين روند تغييرات Expanded disability status scale (EDSS) در دو گروه مشاهده نشد (0.13 = P). توزيع فراواني دفعات عود در بين دو گروه تفاوت معنيدار نداشت (0.6 = P). حجم پلاكها در طي دورهي درمان در هر دو گروه كاهش معني دار پيدا كرد (0.001 P) ولي روند تغييرات بين دو گروه تفاوت معنيدار نداشت (0.47 = P). نتيجهگيري: طبق نتايج به دست آمده از اين مطالعه داروي رسيژن به اندازهي ربيف در كاهش عود بيماري MS، ميزان ناتواني و همچنين كنترل پلاكهاي دميلينه مؤثر بود. با توجه به اين كه عوارض دارويي قابل توجهي نيز در مصرفكنندگان مشاهده نشد همچنين نظر به قيمت متعادل اين داروي ساخت داخل در مقايسه با ربيف، استفاده از آن در بيماران به جاي ربيف توصيه ميگردد.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان