الگوي مسموميت در اصفهان

مقدمه: مسموميت‌ها يكي از مهم‌ترين فوريت‌هاي پزشكي مي‌باشند. هدف از اين مطالعه، بررسي الگوي مسموميت در مركز تخصصي مسموميت‌ها در اصفهان بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مقطعي تمامي بيماراني كه طي يك سال به علت مسموميت در بخش مسمومين بيمارستان ريفرال استان اصفهان در بستري شده بودند، مورد بررسي قرار گرفتند. يافته‌ها: ميانگين سني بيماران 11.6 ± 26.5 سال بود. اكثريت بيماران مرد (54.7 درصد) و ساكن شهر (92.8 درصد) بودند. مسموميت در 93.3 درصد از بيماران از طريق خوردن ماده‌ي سمي بود. در 91.3 درصد بيماران مسموميت از نوع عمدي بود و در 24.4 درصد از اين افراد سابقه‌ي قبلي اقدام به خودكشي وجود داشت. داروها بيشترين نوع ماده‌ي مسموميت‌زا در اين افراد بود (66.6 درصد) كه 33.8 درصد از آن‌ها را داروهاي روان‌گردان تشكيل مي‌داد. تفاوتي معني‌دار بين ميانگين سن، تركيب جنسي، نتيجه‌ي مسموميت و راه مسموميت در افرادي كه قصد خودكشي داشتند، نسبت به افرادي كه قصد خودكشي نداشتند، وجود نداشت؛ ولي سابقه‌ي بيماري رواني (0.0001 P) و اعتياد (0.02 P) در بين موارد اقدام به خودكشي بيش از ساير بيماران بود. اكثريت بيماران بهبود يافتند و ميزان مرگ و مير 2 درصد گزارش گرديد. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه‌ي حاضر نشان داد كه بيشترين روش مسموميت از نوع عمدي بود. اين نتايج توجه به عوامل خطر و آثار مسموميت در جمعيت را توصيه مي‌كند.