بررسي عوارض و كاركرد كاتترهاي دايمي ‌‌و موقت وريد مركزي در بيماران مبتلا به نارسايي كليه

مقدمه: امروزه به طور چشمگيري استفاده از كاتترهاي وريدي موقت و دايمي‌در بيماران با نارسايي كليه افزايش يافته است و لزوم آشنايي با عوارض و كاربرد كلينيكي و كارايي اين وسايل احساس مي‌‌شود. هدف از اين مطالعه، مقايسه‌ي عوارض و كارايي دو نوع كاتترهاي موقت و دايم در موقع استفاده جهت همودياليز بود. روش‌ها: اين مطالعه به صورت كارآزمايي باليني از سال 1382 تا 1384 بين بيماراني كه جهت همودياليز نياز به كاتتر وريدي داشتند، انجام شد. بيماران به صورت تصادفي جهت گذاشتن كاتتر موقت و دايم انتخاب شدند و از نظر عوارض و كارايي كاتتر به مدت 3 ماه پي‌گيري شدند. تجزيه و تحليل آماري اطلاعات جمع‌آوري شده با آزمون 2χ و با در نظر گرفتن سطح معني‌داري كمتر از 0.05 انجام شد. يافته‌ها: 114 بيمار با كاتتر وريدي موقت و 129 بيمار با كاتتر وريدي دايم پي‌گيري شدند. بيشترين عارضه در كاتتر وريدي موقت عفونت (15.3 درصد) و خون‌ريزي (5.4 درصد) و در كاتتر دايمي ‌‌عفونت (13.6 درصد) و ترمبوز وريدي (13.6 درصد) بود. ميزان ترومبوز وريدي در كاتتر وريدي موقت به طور معني‌داري كمتر از كاتتر وريدي دايمي‌ بود (0.01 P). عدم كاركرد كاتتر وريدي موقت 23.4 درصد و در دايم 6.4 درصد گزارش شد (0.001 P). نتيجه‌گيري: با توجه به كاركرد بهتر و طولاني‌تر كاتترهاي دايمي‌ در بيماراني كه شرايط مناسب جهت گذاشتن فيستول شرياني– وريدي و يا گرافت سنتتيك ندارند، مي‌توان از اين كاتترها به عنوان اولين و بهترين روش دسترسي به عروق مركزي براي انجام همودياليز استفاده كرد؛ ولي با توجه به ميزان بروز بالاي ترومبوز وريدي در كاتتر دايمي، در بيماراني كه امكان استفاده از فيستول شرياني–وريدي وجود دارد، لازم است تا زمان آماده شدن اين فيستول از كاتتر‌هاي موقت استفاده شود.