شناسايي گونه‌هاي كانديدا در بيماران مبتلا به ولوواژينيت كانديدايي در شهر كاشان با استفاده از روش PCRRFLP

مقدمه:ولوواژينيت كانديدايي (Vulvovaginal candidiasis يا VVC)، عفونت واژينال رايجي است كه در حدود 75 درصد زناني كه در سنين باروري قرار دارند، ديده مي‌شود و در 5 درصد از آن‌ها به صورت عود يابنده مشاهده مي‌شود. كانديدا آلبيكنس عامل اصلي بيماري با شيوع تقريبي 80-90 درصد است و گونه‌هاي غير آلبيكنس (اغلب كانديدا گلابراتا) در درجه‌ي بعدي قرار دارند. تشخيص دقيق گونه‌هاي عامل اين عفونت براي اهداف اپيدميولوژيك ضروري و براي درمان مناسب مفيد مي‌باشد.روش‌ها:در خلال سال‌هاي 88-1386، تعداد 133 جدايه‌ي مخمري از كلينيك تخصصي زنان وابسته به دانشگاه علوم پزشكي كاشان جداسازي شد. DNA ژنومي مخمرهاي جدا شده از بيماران، با استفاده از فيلترهاي FTA، از كشت تازه استخراج گرديد و سپس، ناحيه‌ي ITS1ITS2 آن با روش PCR (Polymerase chain reaction) تكثير و با آنزيم HpaII برش داده شد. محصولات RFLP (Restriction fragment length polymorphism) روي ژل آگاروز، الكتروفورز و گونه‌ي مخمر بر حسب تفاوت الگوي باند‌هاي به دست آمده شناسايي گرديد.يافته‌ها:گونه‌ي غالب جدا شده از نمونه‌هاي باليني كانديدا آلبيكنس شامل 116مورد (87.2 درصد) و به دنبال آن دو گونه‌ي گلابراتا 16 مورد (12 درصد) و كفير يك مورد (0.7 درصد) بود. گروه سني 4031 سال بيشترين و گروه سني 2011 سال كمترين موارد ابتلاء را به خود اختصاص دادند.نتيجه‌گيري:همانند اكثر مطالعات انجام شده در اين زمينه، در مطالعه‌ي حاضر نيز كانديدا آلبيكنس گونه‌ي غالب جداسازي شده از ولوواژينيت كانديدايي بود. با توجه به دقت و سرعت روش‌هاي مولكولي و اين كه تا به حال هيچ گونه مطالعه‌اي با روش PCRRFLP براي تشخيص دقيق عوامل عليتي VVC در ايران انجام نشده است، استفاده از اين روش در بررسي‌هاي اپيدميولوژيك در ساير مطالعات توصيه مي‌شود.