مقايسه‌ي وضعيت خواب كودكان 3 تا 7 ساله‌ي مبتلا به خودارضايي با گروه شاهد در شهر اصفهان

مقدمه: خودارضايي كودكان به معني تحريك ناحيه‌ي تناسلي توسط خود شخص، در يك كودك نابالغ است و به نظر مي‌رسد كه با ساير اختلالات عاطفي رفتاري و اختلالات خواب رابطه داشته باشد. با توجه به تأتيري كه اين اختلال در ايجاد ساير اختلالات از جمله اختلالات خواب دارد و تاكنون مطالعه‌اي مشابه در ايران انجام نشده است، در اين مطالعه وضعيت خواب را در كودكان 7-3 ساله مبتلا به خودارضايي بررسي كرديم. روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر، تحليلي و از نوع مورد- شاهدي (Case-control) بود.50 نفر از كودكان مبتلا به خودارضايي كه بين 7-3 سال سن داشتند و50 كودك هم سن و هم جنس و همسان از نظر بيماري‌هاي همراه اما بدون ابتلا به خودارضايي انتخاب شدند. جمع‌آوري اطلاعات به وسيله‌ي دستگاه Actigraph و پرسش‌نامه‌ي اطلاعات محقق ساخته و پرسش‌نامه‌ي مربوط به خواب كودكان (Child,s sleep habits questionnaire يا CSHQ) انجام شد. در همه‌ي آناليزهاي آماري 0.05 P معني‌دار تلقي گرديد. يافته‌ها: بر اساس يافته‌ها مي‌توان گفت كه بين خودارضايي با سابقه‌ي گوشه گيري كودكان و عدم ارتباط با افراد هم سن و سال، و خودارضايي و بيدار شدن از خواب با وحشت رابطه وجود داشت. همچنين مدت زمان خواب مؤثر در دختران مبتلا به خودارضايي كمتر از دختران فاقد اين اختلال بود و تعداد دفعات بيدار شدن در طول خواب نيز در اين دختران بيشتر بود. مدت زمان بين رفتن به رختخواب تا شروع خواب در پسران مبتلا به خودارضايي بيشتر از پسران فاقد اين اختلال بود. نتيجه‌گيري: در مطالعه‌ي حاضر به اين نتيجه رسيديم كه تعدادي از اختلالات خواب در كودكان مبتلا به خودارضايي نسبت به كودكان فاقد اين اختلال بيشتر ديده مي‌شود كه نيازمند توجه بيشتر اوليا و پزشكان جهت كاهش و رفع اين اختلالات است.