آيا هيدروكسي اتيل استارچ با وزن مولكولي كم (130) از نظر تأثير بر سيستم انعقادي مزيتي بر انواع با وزن مولكولي بيشتر دارد؟

مقدمه: كلوييدها در مايع درماني بيماران نقش بسزايي دارند، ولي اين محلول‌ها اثرات سويي بر روي سيستم انعقادي مي‌گذارند كه باعث محدوديت در استفاده از آن‌ها مي‌شود. به تازگي انواع جديدي از اين محلول‌ها در دسترس قرار گرفته‌اند كه اثرات سوء انعقادي كمتري براي آن‌ها ذكر شده است. هدف از اين مطالعه، بررسي اثرات انعقادي انواع جديد در مقايسه با انواع قديمي بود. روش‌ها: در يك كارآزمايي باليني دوسوكور 58 بيمار با ASA (American Society of Anesthesiologists) I و II كه كانديد اعمال جراحي اندام و قسمت تحتاني شكم بودند، تحت بيهوشي اسپاينال قرار گرفتند. در زمان بيهوشي وضعيت انعقادي به وسيله‌ي ترومبوالاستوگراف قبل و يك ساعت بعد از تجويز 15 سي‌سي بر كيلوگرم وزن بدن از محلول هيدروكسي اتيل استارچ 130 (Hydroxyethyl starch 130 يا 130 HES) در گروه مطالعه و 200 HES در گروه شاهد، اندازه‌گيري شد. همزمان وضعيت هموديناميك بيمار مانيتور و ثبت گرديد. يافته‌هاي مطالعه با استفاده از آزمون‌هاي آماري 2χ، Repeated measures ANOVA و Mann-Whitney در سطح 0.05 تحليل شد. يافته‌ها: 58 بيمار به مطالعه وارد شدند. ميانگين سني بيماران در گروه 200 HES و 130 HES به ترتيب 16.1 ± 37.83 و 5.6 ± 44.07 سال بود (0.05 P). با حضور 23 مرد و 6 زن در هر گروه، دو گروه توزيع جنسي يكساني داشتند. وزن بيماران دو گروه نيز به ترتيب 8.7 ± 69.48 و 7.5 ± 69.72 كيلوگرم بود (0.05 P). تفاوت مياگين ضربان قلب و درجه‌ي حرارت در دو گروه معني‌دار بود، اما بيماران از نظر فشار خون تفاوت معني‌دار آماري نشان ندادند. ميانگين تغييرات مختصات ترومبوالاستوگرافي (TEG يا Thromboelastography) پس از تجويز HES 200 يا 130 نسبت به قبل از آن در دو گروه اختلاف معني‌داري نداشت. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي مطالعه‌ي حاضر استفاده از 130 HES به ميزان 15 سي‌سي بر كيلوگرم وزن بدن از نظر تأثير بر سيستم انعقادي مزيتي بر 200HES ندارد