بررسي اپيدميولوژيك عوامل خطر استروك در بيماران با اولين حمله‌ي استروك در مقايسه با بيماران با حمله‌ي مجدد و بررسي فراواني استروك در فصول مختلف

مقدمه: سكته‌ي مغزي سومين علت شايع مرگ در كشورهاي توسعه يافته و شايع‌ترين بيماري ناتوان كننده‌ي نورولوژيك است. اين مطالعه جهت بررسي اپيدميولوژيك استروك و عوامل خطر آن در بيماران با اولين حمله و بيماران با حمله‌ي مجدد و همچنين سنجش فراواني استروك در فصل‌هاي مختلف سال طراحي شد. روش‌ها: اين مطالعه‌ي آينده‌نگر از اول دي سال 1388 تا پايان آذر سال 1389 در دو بيمارستان الزهرا (س) و كاشاني (مراكز ارجاع)، دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، اصفهان، ايران انجام شد. 590 بيمار مبتلا به استروك با سن بالاتر از 16 سال كه بيماري آن‌ها توسط يك نورولوژيست تأييد شده بود، وارد مطالعه شدند. فشار خون بالا، ديابت، اختلالات پروفايل ليپيد، سابقه‌ي سكته‌ي قلبي، سابقه‌ي فيبريلاسيون دهليزي، سابقه‌ي بيماري دريچه‌اي قلبي، مصرف سيگار و اعتياد، سابقه‌ي بيماري ايسكميك قلبي، سابقه‌ي استروك قبلي و فصل‌هاي سال بين بيماران سنجيده شد. يافته‌ها: از بين 590 بيمار 287 (48.6 درصد) زن و 303 (51.4 درصد) مرد بودند. 94 بيمار (15.9 درصد) زير 50 سال، 89 بيمار (15.1 درصد) بين 59-50 سال، 110 بيمار (18.6 درصد) بين 69-60 سال، 162 بيمار (27.5 درصد) بين 79-70 سال، 124 بيمار (21 درصد) بين 89-80 سال و 11 بيمار (1.9 درصد) مساوي يا بيشتر از 90 سال سن داشتند (0.01 P). فشار خون، فيبريلاسيون دهليزي و بيماري‌هاي دريچه‌اي قلب در بيماران با حمله‌ي مجدد به طور معني‌داري از بيماران با اولين حمله بيشتر بود ( به ترتيب 0.01 P، 0.01 P و 0.02 P). نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه تفاوتي بين فصول سال در ميزان بروز استروك وجود نداشت و فشار خون، فيبريلاسيون دهليزي و بيماري‌هاي دريچه‌اي قلب مهم‌ترين عوامل خطر استروك در بيماران با حمله‌ي مجدد در مقايسه با اولين حمله بود.