بررسي عملكرد تيروئيد و ميزان آنتي‌بادي‌هاي ضد تيروئيد در بيماران مبتلا به ويتيليگو

مقدمه: ويتيليگو يك بيماري پوستي است كه با از دست دادن رنگدانه‌ي پوست و فقدان ملانوسيت در اپيدرم از نظر بافت‌شناسي مشخص مي‌شود. شيوع تخميني اين بيماري در سطح جهان 0.1 تا 2 درصد است و در تمام سنين و هر دو جنس ديده مي‌شود. علت اين بيماري هنوز مشخص نيست، ولي تئوري خود ايمن بودن بيماري ويتيليگو به علت همراهي آن با ديگر بيماري‌هاي خود ايمني مانند اختلالات تيروئيد مطرح است. در حال حاضر اين بيماران از جهت بيماري‌هاي تيروئيد غربالگري نمي‌شوند؛ لذا اين مطالعه اهميت تست‌هاي عملكرد تيروئيد و آنتي‌بادي‌هاي ضد تيروئيد در بيماران مبتلا به ويتيليگو را نشان مي‌دهد. روش‌ها: مطالعه‌ي مورد- شاهدي حاضر بر روي 63 بيمار مبتلا به ويتيليگو و 63 فرد سالم به عنوان گروه شاهد انجام شد. بيماران مبتلا به ويتيليگو بعد از مراجعه به بيمارستان دكتر شريعتي و مركز تحقيقات پوست اصفهان در سال 89-1388 توسط پزشك متخصص پوست تأييد و بعد از داشتن شرايط ورود به مطالعه انتخاب شدند. مبتلايان به ويتيليگو در گروه شاهد تحت آزمايش‌هاي تيروئيد اعم از TSH (Thyroid stimulating hormone) ، T3 (Triiodothyronine)، T4 (Thyroxine)، Anti TPO (Anti-thyroid peroxidase) و Anti Tg (Anti-thyroglobulin) قرار گرفتند. اطلاعات جمع‌آوري شده توسط نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 18 و با استفاده آزمون‌هاي آماري 2c و Fisher s exact test مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: در اين تحقيق بين دو گروه مورد و شاهد از نظر سن و جنس تفاوت معني‌داري وجود نداشت و از اين رو سوگيري ناشي از اين دو مورد وجود نداشت. بررسي توزيع فراواني TSH (0.090 = P) و T4 (0.110 = P) در گروه‌ها نشان داد كه اختلاف معني‌داري بين دو گروه وجود نداشت. در توزيع فراواني T3 (0.001 P) و وضعيت Anti TPO در سرم (0.040 = P) اختلاف معني‌داري بين دو گروه وجود داشت. توزيع فراواني وضعيت تيتر Anti Tg در سرم دو گروه نشان داد كه اختلاف بين دو گروه معني‌دار بود (0.007 = P). نتيجه‌گيري: ويتيليگو با هيپوتيروئيدي و هيپرتيروئيدي باليني در ارتباط نيست، ولي اختلاف معني‌داري بين دو گروه مورد و شاهد از نظر T3، Anti TPO و Anti Tg وجود دارد؛ لذا لازم است بيماراني كه با تشخيص ويتيليگو مراجعه مي‌كنند از نظر Anti TPO و Anti Tg نيز بررسي و پي‌گيري شوند.