مقايسه‌ي بين اثر‌بخشي درمان فتوديناميك و پارومومايسين موضعي در درمان ليشمانيوزيس جلدي دنياي قديم: گزارشي از يك مطالعه‌ي كارآزمايي باليني تصادفي شده به همراه دارونما

مقدمه: درمان موضعي ليشمانيوز جلدي (Cutaneous leishmaniasis يا CL) روش شناخته شده‌اي نيست و پارومومايسين موضعي يكي از داروهايي است كه به تازگي براي درمان CL ناشي از ليشمانيا ماژور پيشنهاد شده است. همچنين درمان فتوديناميك نيز به تازگي براي درمان ليشمانيوز جلدي ناشي از ليشمانيا ماژور مورد استفاده قرار مي‌گيرد. هدف ما از انجام اين مطالعه، بررسي دو روش فتوديناميك و پارامومايسين در درمان CL دنياي قديم در ايران بود. روش‌ها: در اين آزمايش، 60 بيمار با تشخيص باليني و انگل‌شناسي ليشمانياي جلدي به صورت تصادفي به سه گروه درماني تقسيم شدند (هر گروه 20 بيمار). افراد گروه اول با يك هفته PDT (Photodynamic therapy) موضعي، گروه دوم با پارامومايسين موضعي دو بار در روز و بيماران گروه سوم با دارونما درمان گرديدند. دوره‌ي درماني به مدت 4 هفته براي گروه‌ها ادامه يافت و پيگيري درماني پس از 2 ماه از اتمام دوره‌ي درمان براي بيماران انجام گرديد. يافته‌ها: به طور كلي از 95 بيمار با 95 ضايعه‌ي جلدي، مطالعه را به اتمام رساندند. در پايان مطالعه، بهبودي كامل در 29 بيمار ( از مجموع 31 بيمار، معادل 93.5 درصد)، 14 بيمار از 34 بيمار ( 42.2 درصد) و 4 ضايعه از 30 ضايعه‌ي جلدي (13.3 درصد) به ترتيب در گروه‌هاي 1، 2 و 3 مشاهده گرديد (0.001 P). همچنين درمان كامل آلودگي ليشمانيا در 100 درصد از بيماران گروه 1، 64.7 درصد از بيماران گروه 2 و 20 درصد از بيماران گروه 3 حاصل شد (0.001 P). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به دست آمده، مي‌توان PDT را با اطمينان به عنوان يك جايگزين سريع و بسيار مؤثر ليشمانيوز جلدي دنياي قديم براي بيماران به عنوان درمان انتخابي پيشنهاد نمود.