مقايسه‌ي پروتوكل‌هاي مختلف درمان خوراكي آزيترومايسين در درمان آكنه ولگاريس

مقدمه: آكنه ولگاريس بيماري شايعي است كه سبب درگيري واحد‌هاي پيلوسباسه مي‌گردد. از آنتي‌بيوتيك‌هاي خوراكي به ميزان وسيعي در درمان آكنه‌ي متوسط تا شديد استفاده مي‌گردد. آزيترومايسين يكي از آنتي‌بيوتيك‌هايي است كه به تازگي در درمان آكنه تجويز مي‌گردد و پروتكل‌هاي متعددي براي تجويز اين آنتي‌بيوتيك موجود است. هدف ما از اين بررسي، مقايسه‌ي سه پروتكل خوراكي آزيترومايسين در درمان آكنه بود. روش‌ها: در اين مطالعه 64 بيمار با آكنه‌ي متوسط تا شديد به صورت تصادفي به سه گروه تقسيم گرديدند. گروه اول (21 بيمار) با درمان آزيترومايسين 5 روزه (500 ميلي‌گرم در روز اول و 250 ميلي‌گرم در چهار روز بعدي) درمان شدند. گروه دوم (22 بيمار) تحت درمان با آزيترومايسين خوراكي (500 ميلي‌گرم به مدت 5 روز متوالي) قرار گرفتند و براي گروه سوم (21 بيمار) آزيترومايسين 250 ميلي‌گرم سه بار در هفته تجويز گرديد. ارزيابي كلينيكي بيماران در ابتدا، پايان ماه اول، دوم و سوم انجام گرديد. يافته‌ها: تفاوت معني‌داري ميان گروه‌ها از لحاظ كاهش نمره‌دهي آكنه مشاهده نگرديد (0.05 P) و تأثير دوز حداقل با دوز حداكثر آزيترومايسين در درمان آكنه يكسان بود. درمان با آزيترومايسن منجر به كاهش معني‌دار نمره‌ي آكنه در هر سه گروه در ويزيت‌هاي بعدي نسبت به اولين ويزيت گرديد (0.001 P). نتيجه‌گيري: به دليل هزينه‌ي بالاي درمان با اين دارو، نتايج اين مطالعه پيشنهادكننده‌ي درمان بيماران با دوز حداقل دارو (1500 ميلي‌گرم ماهيانه) مي‌باشد كه به اندازه‌ي دوز حداكثر دارو (3000 ميلي‌گرم ماهيانه) در درمان اين بيماري مؤثر مي‌باشد. از ساير برتري‌هاي پروتكل داروي حداقل مي‌توان به هزينه‌ي كمتر، اثرات جانبي كمتر و پذيرش بهتر از سوي بيماران اشاره نمود.