مقايسه‌ي كيفيت زندگي در زنان مبتلا به سالك تحت درمان با گلوكانتيم سيستميك و موضعي به همراه مشاوره‌ي روان‌پزشكي در مقايسه با گروه بدون مشاوره‌ي روان‌پزشكي

مقدمه: :ليشمانيوز پوستي يك بيماري انگلي است كه در ايران به صورت اندميك وجود دارد. منطقه‌ي اصفهان يكي از كانون‌هاي اصلي اين بيماري مي‌باشد. هدف از اين مطالعه بررسي اثر روان‌درماني بر روي كيفيت زندگي زنان مبتلا به سالك تحت درمان با گلوكانتيم بود. روش‌ها: در اين مطالعه 80 بيمار به طور تصادفي در دو گروه تحت درمان دارويي يا درمان دارويي توأم با روان‌درماني قرار گرفتند. كيفيت زندگي در ابتدا و انتهاي مداخله‌ي درماني، در دو گروه سنجش و مقايسه گرديد. اطلاعات حاصله توسط نرم‌افزار SPSS تحليل گرديد. يافته‌ها: ميانگين نمره‌ي پرسشنامه‌ي كيفيت زندگي در قبل و بعد از مداخله در گروه روان‌درماني توأم با درمان دارويي به ترتيب 5.7 ± 10.6 و 4.6 ± 7.7 بودو اختلاف آن‌ها در اين گروه معني‌دار بود (0.001 P). در گروه دارودرماني ميانگين نمره‌ي پرسشنامه‌ي كيفيت زندگي در قبل و بعد از مداخله به ترتيب 5.1 ± 10 و 5.1 ± 11 بود و اختلاف اين دو معني‌دار نبود. ميانگين تفاوت نمره‌ي كيفيت زندگي قبل و بعد از درمان در گروه روان‌درماني توأم با درمان دارويي 5 ± 2.9 و در گروه دارو درماني 4.2 ± 1.4 بود. ارتقاي كيفيت زندگي در گروه روان‌درماني توأم با درمان دارويي به طور معني‌داري بيشتر بود (0.001 P). نتيجه‌گيري: نظر به بهبود كيفيت زندگي با افزودن روان‌درماني در كنار درمان دارويي در زنان مبتلا به بيماري سالك، ارائه‌ي مشاوره‌ي روان‌پزشكي به مبتلايان در واحدهاي درماني مربوطه قابل توصيه است.