مقايسه‌ي توان هوازي و بي‌هوازي بازيكنان تيم ملي فوتبال چمني و ساحلي

مقدمه: هدف از اين پژوهش، مقايسه‌ي منتخبي از متغيرهاي فيزيولوژيك (توان هوازي در آستانه‌ي بي‌هوازي و توان بي‌هوازي) بازيكنان تيم ملي فوتبال چمني و ساحلي بود.روش‌ها: بيست و هشت بازيكن تيم ملي فوتبال چمني و ساحلي به عنوان نمونه به روش تصادفي انتخاب شدند. پس از اندازه‌گيري قد و وزن آزمودني‌ها و توضيح مراحل و نحوه‌ي انجام آزمون‌ها توسط محقق براي آزمودني‌ها، براي سنجش توان هوازي در آستانه‌ي بي‌هوازي آزمون Conconi و براي سنجش توان بي‌هوازي آزمون Bosco به عمل آمد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون Studentt استفاده شد.يافته‌ها: ميانگين سن بازيكنان فوتبال چمني و ساحلي به ترتيب 2.60 ± 26 و 4.73 ± 27.4 سال بود. ميانگين قد و ميانگين وزن بازيكنان فوتبال چمني به ترتيب 7.2 ± 180 سانتي‌متر و 8.72 ± 77 كيلوگرم و در بازيكنان فوتبال ساحلي 5.69 ± 177.35سانتي‌متر و 5.47 ± 76.21 كيلوگرم بود. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه بين توان هوازي در آستانه‌ي بي‌هوازي بازيكنان تيم ملي فوتبال چمني و ساحلي تفاوت معني‌داري وجود ندارد (0.07 P =)؛ ولي بين توان بي‌هوازي بازيكنان تيم ملي فوتبال چمني و ساحلي تفاوت معني‌داري مشاهده گرديد (0.005 P).نتيجه‌گيري: بر پايه‌ي يافته‌هاي به دست آمده مي‌توان اظهار داشت كه به طور كلي تفاوت در توان بي‌هوازي بازيكنان تيم ملي فوتبال چمني و ساحلي مي‌تواند بيشتر به دليل نوع فعاليت، ساختار مهارت و شرايط متفاوت زمين بازي و نوع شرايط تمريني باشد. با توجه به ارتباط بين توان بي‌هوازي و هوازي، مي‌توان انتظار داشت كه در صورت ضعيف بودن يكي از اين دو عامل، ديگري نيز تحت تأثير قرار گيرد. همچنين با توجه به اهميت هر دو عامل در اجراي بازيكنان فوتبال، بايد توجه بيشتري به توسعه‌ي اين قابليت‌ها در بازيكنان فوتبال (چمني و ساحلي) داشت. بهتر است كه مربيان تمرينات را متناسب با نوع مهارت، سطح توانايي‌‌هاي هر يك از افراد و نيز با در نظر گرفتن نيازهاي ضروري در مسابقه طراحي كنند.