بررسي ارتباط بين مدت زمان نگهداري فرآورده‌هاي خوني مصرف شده با ناخوشي و مرگ و مير پس از عمل در بيماران كانديد عمل باي‌پاس عروق كرونر

مقدمه: نتايج متناقضي در مورد عوارض ناشي از تزريق خون با مدت زمان طولاني ذخيره سازي پس از جراحي وجود دارد. در اين مطالعه به بررسي باليني اين عوارض و ارتباط آن با ناخوشي و مرگ و مير پس از جراحي باي‌پاس عروق كرونر پرداخته شد.روش‌ها: اين مطالعه‌ي توصيفي مقطعي در سال 1389 در مركز قلب چمران اصفهان بر روي 100 نفر از بيماران كانديد باي‌پاس عروق كرونر انجام گرديد. عوارض تزريق گلبول‌هاي قرمز فشرده كه به مدت بيش از 14 روز ذخيره شده بود (خون كهنه)، در مقايسه با گلبول‌هاي قرمز فشرده كه به مدت كمتر از 14 روز ذخيره شده بود (خون تازه)، مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. عوارض كليوي از طريق آزمايشات نيتروژن اوره خون، كراتينين و عوارض كبدي از طريق PT (Protrombin time)، PTT (Partial thromboplastin time) و نيز مدت زمان بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه و مدت زمان ونتيلاسيون و نيز مرگ و مير پس از عمل در دو گروه بررسي و مقايسه گرديد.يافته‌ها: عوارض كليوي به طور معني‌داري در دريافت كنندگان خون كهنه بيشتر بود (0.001 P). همچنين افزايش آزمايشات انعقادي نظير PTT (0.007 P) و ميزان خون‌ريزي پس از عمل (0.003 P) در دريافت كنندگان خون كهنه بيشتر بود؛ ولي تغييرات ميزان هموگلوبين (0.201 = P)، ميزان هماتوكريت (0.227 = P) و پلاكت (0.632 = P) و نيز ميزان مرگ و مير پس از عمل در دو گروه تفاوتي نداشت.نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه‌ي فعلي نشان داد، نگهداري خون به مدت بيش از 14 روز همراه با افزايش عوارض پس از عمل بود كه با نتايج مطالعات قبلي همخواني داشت. بنابراين توصيه مي‌شود در صورت نياز به انتقال خون حين و پس از جراحي باي‌پاس عروق كرونر از خون تازه استفاده گردد.