P- گليكوپروتئين 170؛ اهميت باليني و عملكرد پاتوفيزيولوژيك آن در سرطان

مقدمه: P- گليكوپروتئين 170 توسط ژن MDR1 كد مي‌شود و به خانواده‌ي انتقال دهنده‌ها‌ي ATP binding cassette (ABC) تعلق دارد. اين پروتئين اعمال مهمي را در فيزيولوژي سلولي بر عهده داشته، عملكرد آن در سلول‌هاي سرطاني منجر به شكست درمان مي‌گردد. در اين مطالعه، ساختار P- گليكوپروتئين و ژن آن معرفي شده است. علاوه بر اين، نقش پاتوفيزيولوژيك اين پروتئين و تأثير آن بر فارماكوكينتيك مورد بحث قرار گرفته است.روش‌ها: به منظور معرفي جديدترين مطالعات در رابطه با P- گليكوپروتئين، MDR1 و اهميت باليني آن‌ها در سلامتي و بيماري، پايگاه‌هاي داده‌ي EBSCO، Elsevier، PubMed و OVID مورد بررسي قرار گرفت. همچنين، به بحث يافته‌هاي اخير نويسندگان در زمينه‌ي MDR1 و لوسمي پرداخته شده است.يافته‌ها: P- گليكوپروتئين به طور طبيعي در بسياري از بافت‌ها شامل كبد، روده و مغز بيان مي‌شود. اين پروتئين در بسياري از فرايندهاي سلولي از قبيل التهاب، تمايز سلول‌هاي ايمني، سميت‌زدايي و ترشح هورمون‌ها نقش دارد. كاهش كارايي درمان و عود بيماري متعاقب آن به علت مقاومت دارويي مهم‌ترين پيامد عملكرد اين پروتئين بوده است و به عنوان يكي از پر چالش‌ترين موانع در درمان سرطان مورد توجه مي‌باشد.نتيجه‌گيري: P- گليكوپروتئين يك انتقال دهنده‌ي مهم با نقش حفاظتي در حيات سلول طبيعي است. از طرفي، در برخي سلول‌هاي سرطاني مي‌تواند عامل مقاومت دارويي باشد. مطالعات جامع در رابطه با MDR1 و P- گليكوپروتئين 170 مي‌تواند روش‌هاي جديد تشخيصي و درماني را فراهم نمايد.