ﺷﺮﺣﯽ ﺑﺮ ﺳﻔﺎل آﺑﯽ و ﺳﻔﯿﺪ ﻋﺼﺮ ﺻﻔﻮﯾﻪ

ﺮ ﺳﻔﺎﻟﮕﺮي در اﯾﺮان از ﻗﺪﻣﺖ زﯾﺎدي ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ و ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﺨﺸﯽ از ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ را آﺷﮑﺎر ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺑﯿﺎن ﮐﻨﻨﺪه رواﺑﻂ،ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﺗﻤﺪن ﺟﺎﻣﻌﻪ در زﻣﺎن ﺧﻮد ﺑﻮده اﺳﺖ.اﯾﻦ ﻫﻨﺮ اﮔﺮﭼﻪ در دوران ﭘﯿﺶ از اﺳﻼم از ﺟﺎﯾﮕﺎه وﯾﮋهاي ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮده، در دوره اﺳﻼﻣﯽ ﻫﻢ ﺑﻮﯾﮋه، ﺑﺎ ﻇﻬﻮر ﺳﻠﺴﻪ ﺻﻔﻮي ﺗﺤﻮﻟﯽ ﭼﺸﻢﮔﯿﺮي در ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻋﺮﺻﻪﻫﺎي ﻫﻨﺮي و ﺻﻨﻌﺘﯽ،از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻔﺎﻟﮕﺮيدر اﯾﻦ دوره ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪه اﺳﺖ. از ﺟﻤﻠﻪ ﺷﺎﺧﺺﺗﺮﯾﻦ ﺳﻔﺎﻟﯿﻨﻪﻫﺎي ﻋﺼﺮ ﺻﻔﻮي، ﺳﻔﺎل آﺑﯽ و ﺳﻔﯿﺪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ درﺗﺎرﯾﺦ ﺳﻔﺎلﮔﺮي اﯾﺮان دارد.ﺷﺎه ﻋﺒﺎس ﺑﺰرگ ﺑﺎ آوردن ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﭼﯿﻨﯽ ﺑﻪ اﯾﺮان و آﻣﻮزش ﺳﻔﺎﻟﮕﺮان اﯾﺮاﻧﯽ در ﺳﺎﺧﺖ ﺳﻔﺎل آﺑﯽ و ﺳﻔﯿﺪ اﯾﺮاﻧﯽ، اﻗﺪام ﺑﻪ داﯾﺮ ﻧﻤﻮدن ﮐﺎرﮔﺎهﻫﺎي ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺳﻔﺎلﮔﺮي ﺷﺎﻫﯽ در ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻫﻤﭽﻮن ﻣﺸﻬﺪ و ﮐﺮﻣﺎن ﺑﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ اﻧﺒﻮه اﯾﻦ ﺳﻔﺎل ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ اﻗﺪام ﮐﺮد.ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﺗﺸﺮﯾﺢ ﻣﺨﺘﺼﺮي از ﺳﻔﺎل آﺑﯽ و ﺳﻔﯿﺪ ﻋﺼﺮﺻﻔﻮي و ﻧﻘﺶ ﻣﺎﯾﻪﻫﺎي ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ ﺑﺮ روي اﯾﻦ ﺳﻔﺎل ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ.ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ وﯾﮋﮔﯽ ﺳﻔﺎل آّﺑﯽ و ﺳﻔﯿﺪ ﻇﺮاﻓﺖ و ﻧﺎزﮐﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻧﻘﻮش ﮔﯿﺎﻫﯽ،ﺣﯿﻮاﻧﯽ و اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﺰﺋﯿﻦ ﻋﻨﺼﺮ ﮐﺒﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺟﻨﺲ ﺧﺎك ﮐﺎﺋﻮﻟﻦ دار و اﮐﺜﺮا" در ﻓﺮم ﺑﺸﻘﺎب ﻫﺎ، دﯾﺲ ﻫﺎ و ﮐﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﮐﯽ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ اﯾﻦ ﻧﻮع ﺳﻔﺎل ﻋﻼوه ﺑﺮ ﭼﯿﻦ در دوره ﻣﯿﻨﮓ،ﻫﻤﺰﻣﺎن در اﯾﺮان ﻧﯿﺰ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽ-ﺷﺪه، ﺳﻔﺎﻟﯿﻨﻪﻫﺎي ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺷﺪه اﯾﺮاﻧﯽ ﻧﻮﻋﯽ ﮐﺎر ﺗﻘﻠﯿﺪي و ﺗﻠﻔﯿﻘﯽ از ﻫﻨﺮ ﭼﯿﻦ و اﯾﺮان اﺳﺖ، ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎزارﻫﺎي ﺟﻬﺎﻧﯽ آن زﻣﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص دهد.

this article has no abstract