ارتباط بين ژنوتيپ‌هاي واجد يا فاقد اگزون 3 گيرنده‌ي هورمون رشد با عوامل خطرساز متابوليكي در افراد مرحله‌ي پيش‌ديابت

مقدمه: نقش متابوليك دو آلل مهم گيرنده‌ي هورمون رشد (GHR يا Growth hormone receptor)، كه يكي از آن‌ها داراي اگزون 3 و ديگري فاقد اين اگزون است، در ارتباط با عوامل خطرساز متابوليك ديابت نوع 2 در افراد مرحله‌ي پيش‌ديابت، در مقايسه با افراد سالم، هنوز به‌درستي مشخص نشده است. در اين مطالعه، ارتباط اين ژنوتيپ‌ها با عوامل خطرساز متابوليك ديابت نوع 2 مورد مطالعه قرار گرفت. روش‌ها: براي اين مطالعه، 40 فرد مرحله‌ي پيش‌ديابت و 40 فرد سالم بر اساس شاخص‌هاي باليني و آزمايشگاهي انتخاب شدند. براي تعيين ژنوتيپ‌ها، نمونه‌ي DNA لكوسيت‌هاي خون محيطي استخراج و با روش واكنش زنجيره‌اي پليمراز مركب (Multiplex PCR) تكثير گرديد. ژنوتيپ نمونه‌هاي تكثير شده با الكتروفورز بر روي ژل آگاروز 1.5 درصد مشخص شد. بقيه‌ي عوامل خطرساز مطابق روش‌هاي استاندارد و كيت‌هاي مربوط تعيين گرديد. يافته‌ها: فراواني ژنوتيپ هموزيگوت داراي اگزون 3 [Exon 3 (+/+) GHR] در افراد بيمار به طور معني‌داري از افراد شاهد بيشتر بود (0.001 P)؛ در حالي كه فراوني ژنوتيپ‌هاي Exon 3 (+/-) GHR و Exon 3 (-/-) GHR، در افراد شاهد بيشتر از افراد بيمار بود (0.001 P). كاهش ميزان عوامل خطرساز متابوليك در افراد با ژنوتيپ Exon 3 (-/-) GHR چشم‌گير بود (0.001 P). نتيجه‌گيري: وجود آلل فاقد اگزون 3 گيرنده‌ي هورمون رشد، به ويژه در حالت هموزيگوس، با كاهش عوامل خطرساز متابوليك ديابت نوع 2 ارتباط دارد. بنابراين احتمال مي‌رود كه گيرنده‌ي هورمون رشد فاقد اگزون 3 فعاليت‌ بيولوژيكي و متابوليكي قوي‌تري داشته باشد تا بتواند در مقابل ديابت نوع 2 مقاومت نمايد.