مقايسه‌ي اعمال سطوح مختلف فشار مثبت انتهاي بازدمي بر مؤلفه‌هاي هموديناميك و تنفسي در بيماران با ريه‌ي سالم و آسيب‌ديده

مقدمه: حين تهويه‌ي مكانيكي امكان بروز آتلكتازي در مناطقي از ريه وجود دارد. آتلكتازي در اثر كاهش حجم ريه و كلاپس راه‌هاي هوايي كوچك ايجاد مي‌شود. درمان اصلي كلاپس ايجادشده در بيماران تحت بيهوشي با ريه‌ي سالم و آسيب حاد ريوي بر اساس اعمال فشار مثبت انتهاي بازدمي (Positive end expiratory pressure يا PEEP) استوار مي‌باشد. هدف از انجام اين مطالعه تعيين تأثير اعمال PEEP در درجات مختلف (0، 5، 10، 15 سانتي‌متر آب) بر اصلاح آتلكتازي‌هاي موجود و پاسخ ريه‌ي معيوب و ريه‌ي سالم به اين مانور‌ها بود. روش‌ها: بيماران تحت تهويه‌ي مكانيكي طي يك كارآزمايي باليني به دو دسته، 24 بيمار با ريه‌ي سالم (گروه الف) و 28 بيمار با ريه‌ي آسيب‌ديده (گروه ب) تقسيم شدند. سپس سطوح مختلف PEEP هر يك به مدت 10 دقيقه اعمال شد. در ابتدا و در پايان هر 10 دقيقه مشخصه‌هاي تنفسي و هموديناميك از قبيل ظرفيت (Compliance) استاتيك و ديناميك، SPo2 (Oxygen saturation)، Peak airway pressure، Pleteau airway pressure، Expiratory VT، فشار خون سيستول و دياستول و ضربان قلب اندازه‌گيري و ثبت گرديد. يافته‌ها: افزايش سطح PEEP از 0 تا 15 سانتي‌متر آب، منجر به افزايش SPo2، كاهش ميزان ضربان قلب و فشار خون سيستولي و دياستولي شد، اگر چه ميزان اين تغييرات از نظر آماري معني‌دار نبود، ولي شاخص‌هاي تنفسي در هر دو گروه سير صعودي داشت و تفاوت بين دو گروه در شاخص‌هاي مذكور معني‌دار بود (0.001 P). نتيجه‌گيري: به دليل افزايش شاخص‌هاي تنفسي در اثر افزايش سطوح PEEP، بدون اثرگذاري مشخص بر فاكتورهاي هموديناميك، در هر 2 گروه از بيماران با ريه‌هاي سالم و آسيب‌ديده، انجام اين مانور جهت بهبود وضعيت اكسيژن‌رساني و شاخص‌هاي تنفسي در بيماراني كه تحت ونتيلاسيون طولاني مدت قرار دارند، توصيه مي‌شود.