مشخصات اپيدميولوژيك و عوامل خطر نياز به مراقبت در بخش مراقبت‌هاي ويژه و مرگ در بيماران مبتلا به آنفلوانزاي H1N1

مقدمه: در سال 2009 ميلادي پاندمي شكل جديدي از ويروس H1N1 با توانايي انتقال از انسان به انسان بروز نمود. در كشور ما نيز اين همه‌گيري در سال‌هاي 1388 و 1389 به وقوع پيوست. در اين مطالعه، اپيدميولوژي مبتلايان به آنفلوانزاي H1N1 ارزيابي شد و عوامل خطر نياز به مراقبت در بخش مراقبت‌هاي ويژه و مرگ شناسايي گرديد. روش‌ها: از ابتدا تا انتهاي سال 1388 مبتلايان به آنفلوانزاي H1N1 بستري‌شده در مركز پزشكي الزهرا (س) در يك مطالعه‌ي مقطعي توصيفي بررسي شدند. يافته‌هاي دموگرافيك، علايم كلنيكي، يافته‌هاي آزمايشگاهي و راديولوژيك و بيماري‌هاي زمينه‌اي افراد مورد مطالعه ثبت گرديد. داده‌ها به وسيله‌ي آزمون‌هاي آماري 2χ، One way ANOVA و Student-t در سطح معني‌داري 0.05 تحليل گرديد. يافته‌ها: در طول مطالعه 74 زن و 76 مرد با تشخيص ابتلا به آنفلوانزاي H1N1 به مطالعه وارد شدند. تب (87 درصد)، سرفه (76 درصد)، تنگي نفس (7.48 درصد) شايع‌ترين يافته‌هاي كلنيكي و لنفوپني (49.3 درصد) شايع‌ترين يافته‌ي پاراكلنيكي بود. در 28 درصد موارد بيماران نياز به حمايت تهويه‌اي پيدا نمودند. 23 نفر (15.3 درصد) از بيماران پذيرش‌شده فوت كردند. وجود علايم نورولوژيك (5.83 = OR)، لنفوپني (2.87 = OR) و وجود انفيلتراسيون در راديوگرافي قفسه‌ي صدري (1.67 = OR) در افزايش نياز به پذيرش در بخش مراقبت‌هاي ويژه مؤثر بودند. بيشترين عوامل خطر مرگ به ترتيب ظهور علايم نورولوژيك (17.04 = OR)، درد شكم (5.60 = OR)، افزايش كراتين كيناز (4.89 = OR)، ديسترس تنفسي (3.67 = OR) و لنفوپني (2.27 = OR) بودند. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه علايم نورولوژيك، لنفوپني و انفيلتراسيون در راديوگرافي قفسه‌ي صدري از عوامل خطر نياز به پذيرش در بخش مراقبت‌هاي ويژه هستند. به علاوه علايم نورولوژيك، درد شكم، افزايش كراتين كيناز، ديسترس تنفسي و لنفوپني احتمال مرگ را افزايش مي‌دهند.