تأثير ورزش كوتاه مدت بر علايم ترك اعتياد در حضور يا عدم حضور ناحيه‌ي mPFC در رت‌هاي نر وابسته به مورفين

مقدمه: فعاليت بدني كوتاه مدت يكي از پارامترهاي قابل قبول و در دسترس براي درمان و جلوگيري از اعتياد به مواد مخدر معرفي شده است. قشر پره‌فرونتال (Prefrontal cortex) مغز به عنوان ميانجي‌گر بسياري از پاسخ‌هاي پيچيده‌ي رفتاري به ويژه آن‌هايي كه در ارتباط با اعتياد و سوء‌مصرف دارويي هستند، درگير مي‌باشد. در تحقيق حاضر اثرات فعاليت بدني كوتاه مدت در حضور يا عدم حضور قشر پيش پيشاني مياني (mPFC يا Medial prefrontal cortex) و تأثير آن بر علايم ترك اعتياد ارزيابي شد. روش‌ها: اين تحقيق تجربي بر روي رت‌هاي نر ن‍‍ژاد ويستار با وزن تقريبي 250 تا 300 گرم كه به 4 گروه شاهد، شم و 2 گروه آزمون تقسيم شدند. در يكي ا‌ز گروه‌هاي آزمون، رت‌ها تحت جراحي استريوتاكسيك و تخريب هسته‌ي mPFC قرار گرفتند. براي بررسي اثرات ورزش از دستگاه تردميل با سرعت قابل تنظيم 17 متر در دقيقه و شيب 15 درجه استفاده شد. بعد از تزريق 3 دوز مورفين 10، 20، 40 ميلي‌گرم در 9 روز و دويدن بر روي تردميل، در روز دهم علايم ترك اعتياد در آن‌ها مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: تزريق مورفين با دوز‌هاي گفته‌شده و دويدن بر روي تردميل بدون تخريب ناحيه‌ي mPFC باعث كاهش ميل به مورفين شد؛ اختلاف معني‌داري بين رت‌هايي كه با جراحي استريوتاكسيك و تخريب ناحيه‌ي mPFC يا بدون آن، مورفين دريافت كرده بودند ولي تحت ورزش قرار نگرفته بودند، ديده شد (0.05 P). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه در مقايسه با گروهي كه تحت جراحي قرار گرفتند و ناحيه‌ي mPFC در آن‌ها تخريب شد، ورزش در حضور ناحيه‌ي mPFC باعث كاهش ميل به مورفين و علايم اعتياد مي‌گردد.