فراواني و الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي جدايه‌هاي باكتريايي زخم‌هاي سوختگي جداشده از يك مركز سوختگي در شهر اصفهان

مقدمه: عفونت‌هاي باكتريايي و مقاومت آنتي‌بيوتيكي و عوامل مسبب آن‌ها مهم‌ترين چالش مراكز سوختگي است. اطلاعات به روز از عوامل باكتريايي عفونت و الگوي مقاومت ضد ميكروبي آن‌ها نقش مهمي در كنترل و درمان تجربي عفونت‌هاي سوختگي دارد. هدف از اين مطالعه تعيين فراواني عوامل باكتريايي مؤثر در ايجاد عفونت در زخم‌هاي سوختگي و الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي جدايه‌هاي مورد بررسي بود. روش‌ها: در يك مطالعه‌ي توصيفي در يك بازه‌ي زماني 5 ماهه 227 نمونه از عفونت زخم‌هاي سوختگي بيماران بستري در بيمارستان سوختگي شهر اصفهان، بررسي شدند. شناسايي ايزوله‌ها با استفاده از تست‌هاي بيوشيميايي مرسوم انجام شد. حساسيت دارويي جدايه‌ها با استفاده از روش انتشار ديسك انجام شد. يافته‌ها: 57.7 درصد نمونه‌ها مربوط به مردان و 42.3 درصد از نمونه‌ها مربوط به زنان بود. سودوموناس آئروژينوزا با فراواني 44.69 درصد، شايع‌ترين ميكروارگانيسم جداسازي‌شده بود. اسينتوباكتر با فراواني 18.1 درصد و استافيلوكوكوس آرئوس با فراواني 11.1درصد در رتبه‌‌هاي بعدي قرار داشتند. بر اساس نتايج حاصل از آنتي‌بيوگرام، 81 درصد از ايزوله‌ها داراي مقاومت دارويي چندگانه (Multiple drug resistance يا MDR) بودند. بيشترين مقاومت ايزوله‌ها نسبت به آنتي‌بيوتيك كوتريماكسازول مشاهده شد. نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان‌دهنده‌ي تغيير در فراواني عوامل باكتريايي جداشده از زخم‌هاي سوختگي به ويژه افزايش در فراواني جدايه‌هاي اسينتوباكتر و نيز سطوح بالاي مقاومت آنتي‌بيوتيكي ايزوله‌ها بود. بنابراين استراتژي‌هايي براي كنترل پراكندگي سويه‌هاي داراي مقاومت آنتي‌بيوتيكي چندگانه و شيوه‌هاي نويني جهت درمان عفونت‌هاي سوختگي بايد اتخاذ شود.