آيا بيفيدو باكتريوم از ميكرو فلوراي روده‌اي در افراد مبتلا به ديابت نوع 2 و افراد غير مبتلا كميت متفاوتي را در بيماران ايراني نشان مي‌دهد؟

مقدمه: امروزه عوامل ايجاد ديابت نوع 2 و چاقي را نمي‌توان تنها به تغييرات ژنوم، عادات بد غذايي و يا كاهش فعاليت فيزيكي در زندگي روزمره نسبت داد. از عوامل مؤثر ديگر مي‌توان ميكروفلور‌ روده‌اي را نام برد كه نقش مهم‌تري براي حفظ سلامت انسان دارد. هدف از اين مطالعه بررسي كمي بيفيدوباكتريوم از باكترهاي روده‌اي در اشخاص مبتلا به ديابت نوع 2 در مقايسه با افراد سالم بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مورد- شاهدي 40 فرد بالغ بررسي شدند كه 20 نفر از آنان مبتلا به ديابت نوع 2 بودند. بين افراد بيمار و شاهد از نظر سن، جنس و شاخص توده‌ي بدن تطبيق صورت گرفت. بعد از جمع‌آوري نمونه‌ي مدفوع از افراد بيمار و سالم و استخراج DNA از نمونه‌ها، كشت و استخراج DNA از سوش استاندارد بيفيدوباكتريوم به عنوان شاهد مثبت انجام شد. پس از آن مراحل كلون در پلاسميدpTZ57 R/T و استخراج پلاسميد صورت گرفت. سپس بررسي كمي بيفيدوباكتريوم با استفاده از تكنيك مولكولي Real-time PCR (Real-time polymerase chain reaction) و پرايمر اختصاصي بيفيدوباكتريوم و بهره‌گيري از منحني استاندارد انجام شد. براي مقايسه‌ي تعداد بيفيدوباكتريوم در دو گروه سالم و بيمار آناليز آماري انجام گرفت. يافته‌ها: هر چند نتايج حاصل‌شده نشان داد كه ميانگين تعداد باكتري در افراد مبتلا به ديابت نوع 2 با فراد سالم متفاوت بود، اما آزمون Student-t (0.09 = P) و همچنين آزمون غير پارامتري Mann-Whitney (0.10 = P) بين دو گروه اختلاف معني‌داري را نشان نداد. نتيجه‌گيري: نتايج به دست آمده با استفاده از تكنيك Real-time PCR نشان داد كه تغييرات تعداد بيفيدوباكتريوم در بيماري ديابت نوع 2 در بيماران ايراني تأثيري ندارد.