عوامل خطر بروز پنومو توراكس در نوزادان نارس

مقدمه: پنوموتوراكس در دوران نوزادي نسبت به هر زمان ديگري در دوران زندگي شايع‌تر است. اين عارضه، در نوزادان نارس به خصوص در صورتي كه زير تهويه‌ي مكانيكي باشند، مي‌تواند باعث مشكلات تنفسي شديد و تهديد كننده‌ي حيات باشد. هدف از مطالعه‌ي حاضر، تعيين شيوع و عوامل خطر پنومو توراكس در نوزادان نارس بستري در بيمارستان‌هاي الزهرا (س) و شهيد بهشتي بود. روش‌ها: اين مطالعه‌ي توصيفي- تحليلي در سال 1389 در بيمارستان‌هاي الزهرا (س) و شهيد بهشتي انجام شد. در اين مطالعه، نوزادان با سن حاملگي كمتر از 37 هفته بستري در NICU (Neonatal intensive care unit) به عنوان جمعيت مرجع در نظر گرفته شدند و اطلاعات اوليه شامل سن حاملگي، جنس و وزن زمان تولد جمع‌آوري شد. جهت نوزاداني كه در سير بستري خود دچار تغيير ناگهاني در شرايط تنفسي شدند، در صورت تأييد پنوموتوراكس توسط گرافي قفسه‌ي سينه، پرسش‌نامه‌ي مربوط به بررسي عوامل خطر دخيل در ايجاد پنوموتوراكس تكميل شد. داده‌ها به وسيله‌ي نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 20 با استفاده از آزمون‌هاي آماري Student-t و 2χ تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: 303 نوزاد داراي معيارهاي ورود، مورد مطالعه و بررسي قرار گرفتند. در طي مدت بستري بيماران در NICU، 29 نفر (6/9 درصد) مبتلا به پنوموتوراكس شدند. وزن زمان تولد، سن حاملگي، تعداد زايمان مادر و بيماري مادر در دو گروه مبتلا و غير مبتلا به پنوموتوراكس تفاوت معني‌دار داشت (001/0 P). همچنين شيوع عوامل مربوط به مداخلات پزشكي از جمله فشردن قفسه‌ي سينه، تهويه با بگ و ماسك و نياز به لوله‌گذاري داخل تراشه در بين دو گروه تفاوت معني‌داري داشت (001/0 P). نتيجه‌گيري: نوزادان نارس به علل مختلفي در معرض خطر پنوموتواكس قرار دارند كه تعدادي از اين عوامل، مربوط به مشخصات نوزاد از قبيل وزن كم در زمان تولد، سن حاملگي كمتر از 37 هفته، تعداد زايمان بالا و بيماري مادر و تعدادي ديگر از عوامل شامل مداخلات پزشكي مانند لوله‌گذاري داخل تراشه، فشردن قفسه‌ي سينه و تهويه با بگ و ماسك مي‌باشد. از اين‌رو، لازم است ضمن مراقبت دقيق از نوزادان نارس، احتياطات لازم در انجام مداخلات پزشكي جهت كاهش خطر بروز پنوموتوراكس به عمل آيد.