بررسي مخازن ليشمانيوز جلدي در كانون براآن شمالي در شرق اصفهان

مقدمه: مراجعات مكرر بيماران به مراكز درمان بيماري سالك از منطقه‌ي براآن شمالي به خصوص دو روستاي تيميارت و فساران و همچنين گزارش‌هاي مكرر محلي مبني بر ازدياد جوندگان در اين منطقه، احتمال گسترش بيماري سالك از مناطق مجاور به اين مناطق را مطرح ساخت. پيش از اين مطالعه‌اي جهت بررسي جنس و گونه‌ي جوندگان موجود در اين منطقه انجام نگرفته است. در اين مطالعه فون جوندگان منطقه و همچنين ميزان آلودگي به Leishmania در جوندگان صيد‌شده بررسي شد. روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي، ابتدا كلني‌هاي فعال شناسايي شدند و با استفاده از تله زنده‌گير جوندگان صيد گرديدند و بر اساس مشخصات كليدي تيره، جنس و گونه‌ي آن‌ها شناسايي شد. از زخم‌ها يا تغييرات باليني قسمت‌هاي مختلف بدن مانند گوش‌ها، پوزه، پنجه، بيني و دم جهت تهيه‌ي لام مستقيم و كشت در محيط (NNN) Novy-MacNeal-Nicolle نمونه‌گيري شد. سپس جونده تشريح شد و دو نمونه نيز از احشاي داخل بدن (كبد و طحال) جهت تهيه‌ي اسمير و كشت برداشت شد. يافته‌ها: در اين مطالعه تعداد 53 جونده از گونه‌هاي Rhombomys opimus با فراواني 71.7 درصد (38 جونده) و Meriones libycus با 28.3 درصد (15 جونده) به دست آمد. بررسي لام‌هاي تهيه‌شده از جوندگان، ميزان آلودگي در گونه‌ي R.opimus را 18.4درصد و در M. libycus، 13.3 درصد نشان داد. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج به دست‌آمده گونه‌ي R.opimus به عنوان ميزبان اوليه و گونه‌ي M.libycus به عنوان ميزبان ثانويه در منطقه‌ي مورد مطالعه گزارش گرديد.