بررسي و مقايسه‌ي تعداد سلول‌هاي گانگليوني در ضخامت جدار روده‌ي بزرگ انسان به دو روش برش مقطعي نمونه و خرد كردن نمونه‌ي تمام ضخامت روده‌ي بزرگ

مقدمه: براي تشخيصي هيرشپرونگ روش‌هايي مانند بيوپسي كه به مشاهده‌ي گانگليون در نمونه مي‌پردازند، ارزشمند هستند. تاكنون مطالعه‌اي بر روي هموژناسيون يا همگن‌سازي بافت جهت تشخيص هيرشپرونگ گزارش نشده است. هدف از اين مطالعه مقايسه‌ي همگن‌سازي نمونه از طريق خرد كردن آن نسبت به مطالعه‌ي برش‌هاي متعدد از نمونه و تعيين احتمال خطا در شمارش سلولي و نيز احتمال پيدايش گانگليون بود. روش‌ها: اين مطالعه از نوع مقطعي بود كه در سال 1391 انجام شد. در اين مطالعه يك قطعه‌ي سالم از روده‌ي بزرگ بيماران كولكتومي‌شده با تشخيص كارسينوما، جدا شد. سپس 25 برش به طول يك سانتي‌متر تهيه شد و در فرمالين قرار گرفت. هم‌زمان 25 برش ديگر به طول يك سانتي‌متر از همان روده تهيه گرديد و با تيغ بيستوري خرد شد و بر روي كاغذ صافي در فرمالين قرار گرفت. لام‌هاي روش برش مقطعي و لام‌هاي حاصل از روش خرد كردن نمونه كه كدهاي متفاوتي داشتند توسط پاتولوژيست از نظر تعداد سلول گانگليوني بررسي شدند. داده‌ها توسط آزمون‌هاي آماري χ2 و Student-t آناليز شد. يافته‌ها: دراين مطالعه 50 نمونه انتخاب شد و هر نمونه به دو دسته تقسيم شد. دسته‌ي اول به صورت مقطعي و دسته‌ي دوم به روش خرد كردن تحت شمارش سلولي قرار گرفتند. ميانگين تعداد سلول‌هاي مشاهده‌شده در برش مقطعي 8/11 ± 96/33 و در روش خرد كردن 9/16 ± 64/25 عدد بود. اين تفاوت از نظر آماري معني‌دار بود (049/0 = P). نتيجه‌گيري: با توجه به وجود تفاوت معني‌دار بين دو روش خرد كردن و برش مقطعي، در صورتي كه نمونه‌هاي اخذشده از روده ابتدا خرد شوند و سپس رنگ‌آميزي گردند، امكان شناسايي سلول‌هاي گانگليوني امكان‌پذيرتر خواهد بود و روش خرد كردن نسبت به روش برش مقطعي ارجحيت دارد.