تأثير حاد تمرين مقاومتي بر ميزان پروتئين آيريزين پلاسما و بيان ژن‌هاي FNDC5 عضلاني و UCP1 بافت چربي موش‌هاي صحرايي نر

مقدمه: تغيير فنوتيپ بافت چربي بر اثر تمرين، تئوري جديدي است كه به تازگي مطرح شده و شناسايي ساز و كار سلولي ملكولي آن در حال بررسي است. هدف از تحقيق حاضر، تعيين تأثير حاد تمرين مقاومتي بر ميزان پروتئين آيريزين پلاسما و بيان ژن‌هاي FNDC5 عضله‌ي نعلي و UCP1 بافت چربي زير جلدي شكمي در موش‌هاي صحرايي نر بود. روش‌ها: 16 سر موش صحرايي با ميانگين وزن 20.31 ± 221.00 گرم و در سن 8 هفتگي به طور تصادفي به دو گروه شاهد و تمريني تقسيم شدند. گروه تمريني روي نردبان‌هاي مخصوص به ارتفاع 1.2 متر با حمل يك وزنه به ميزان 50 درصد وزن بدن كه به دم آن‌ها بسته شد، تمرين را در 3 نوبت 5 تكراري با 3 دقيقه استراحت بين نوبت‌ها و يك دقيقه بين تكرارها انجام دادند. جهت اندازه‌گيري ميزان آيريزين پلاسما از روش ELISA (Enzyme-linked immunosorbent assay) و براي بررسي بيان نسبي mRNA ژن‌هاي FNDC5 و UCP1از روش Real-time polymerase chain reaction (Real-time PCR) استفاده شد. از آزمون آماري t مستقل به منظور بررسي تفاوت گروه‌ها استفاده گرديد. يافته‌ها: ميزان پروتئين آيريزين پلاسما پس از يك جلسه تمرين مقاومتي افزايش معني‌دار يافت (0.001 P، 9.42 = t). همچنين، ميزان بيان نسبي mRNA ژن‌هاي FNDC5 (0.001 P، 4.62 = t) و UCP1 (0.001 P، 10.43 = t) پس از تمرينات افزايش معني‌دار يافت. نتيجه‌گيري: گرچه مطالعه بر روي اين تئوري در آغاز راه است اما از نتايج حاضر مي‌توان چنين نتيجه گرفت كه احتمال دارد، تمرينات مقاومتي از طريق ترشح مايوكاين‌هايي مانند آيريزين باعث بهبود تركيب بدني از طريق افزايش هزينه‌ي انرژي بافت چربي سفيد گردد.