بررسي معيار ABCD2 در بيماران مبتلا به حمله‌ي ايسكمي گذرا

مقدمه: حمله‌ي ايسكمي گذرا (Transient ischemic attack يا TIA) يك تشخيص شايع در بخش اورژانس مي‌باشد. در حال حاضر رويكرد دقيقي در مورد پيگيري اين بيماران به صورت سرپايي يا بستري وجود ندارد. به تازگي تلاش‌هايي براي دسته‌بندي گروه‌هاي پر خطر بيماران مبتلا به TIA از طريق سيستم‌هاي امتيازدهي مانند معيار ABCD2 صورت گرفته است. هدف از انجام اين مطالعه بررسي معيار ABCD2 در جمعيت ايراني بود. روش‌ها: افراد شركت‌كننده در مطالعه از ميان مبتلايان به TIA كه در سال 1388 و 1389 در بخش نورولوژي بيمارستان رسول اكرم (ص) بستري بودند، انتخاب شدند و به مدت يك هفته تحت پيگيري قرار گرفتند. تشخيص اوليه در اين بيماران TIA با زمان علايم كمتر از 24 ساعت و عدم وجود ضايعات مغزي در سي تي اسكن بودند. يافته‌ها: 100 بيمار در دو گروه مساوي در اين مطالعه شركت كردند. گروه اول (گروه كم خطر) داراي 4 ≥ ABCD2 و گروه دوم (گروه پر خطر) داراي4 ABCD2 بودند. ميانگين امتياز ABCD2 در بيماران 1.1 ± 4.71 بود. در پيگيري يك هفته‌اي از بيماران، 11 بيمار (8 بيمار در گروه پر خطر و 3 بيمار در گروه كم خطر) دچار TIA يا سكته‌ي مغزي گرديدند. اختلاف آماري معني‌داري بين شيوع ديابت و بروز TIA در دو گروه وجود داشت (در گروه پر خطر 0.037 = P، در گروه كم خطر 0.029 = P). حساسيت اين معيار 72.7 درصد و ويژگي آن 52.8 درصد بود. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي مطالعه مي‌توان گفت كه هر چند معيار ABCD2 يك ابزار مناسب جهت تعيين پروگنوز بيماران TIA در هفته‌ي اول پيگيري است، ولي حساسيت و ويژگي بالايي ندارد و اتكا به آن به تنهايي نمي‌تواند نتيجه‌ي مناسبي داشته باشد.