عنوان مقاله :
بررسي ميزان اثربخشي سولفات روي در پيشگيري از عود تشنج ناشي از تب
پديد آورندگان :
احمد آبادي ، فرزاد دانشگاه علوم پزشكي اردبيل - دانشكدهي پزشكي - گروه اطفال , ميرزا رحيمي ، مهرداد دانشگاه علوم پزشكي اردبيل - دانشكدهي پزشكي - گروه اطفال , صمدزاده ، مهدي دانشگاه علوم پزشكي اردبيل - دانشكدهي پزشكي - گروه روانپزشكي , نيكآئين ، اشكان دانشگاه علوم پزشكي اردبيل - دانشكدهي پزشكي - گروه اطفال , شهباز زادگان ، بيتا دانشگاه شهيد بهشتي - دانشكدهي بهداشت - گروه آموزش بهداشت و ارتقاي سلامت , حاجي علي ، مهشيد دانشگاه علوم پزشكي اردبيل
كليدواژه :
سولفات روي , پيشگيري , تشنج , تب
چكيده فارسي :
مقدمه: تشنج از جمله اختلالات نورولوژيك پيچيدهاي است كه با اختلال عملكرد نورونهاي سيستم عصبي و جريانهاي الكتريكي غير طبيعي همراه است. هر چند تشنج ناشي از تب، اغلب خوشخيم است و سبب مشكلات نورولوژيك چنداني براي بيماران نميشود؛ اما در كل كودكاني كه دچار تشنجهاي عود كننده ميشوند، به طور معمول در معرض خطر ابتلا به اختلالات رفتاري نيز ميباشند. در درمان اين بيماران، اغلب از پروفيلاكسيهاي درماني و داروهاي ضد تشنج نيز استفاده ميشود. مطالعهي حاضر با هدف تعيين ميزان اثربخشي سولفات روي در پيشگيري از عود تشنج ناشي از تب انجام گرفت. روشها: مطالعهي حاضر از نوع كارآزمايي باليني بود. در اين مطالعه، كودكان پس از بررسي و وجود معيارهاي ورود و خروج وارد مطالعه شدند. سپس با استفاده از بلوكهاي تصادفي به دو گروه دارو و دارونما (Placebo) تقسيم شدند و از نظر سني و جنسي همسان شدند. در ادامه از افراد هر دو گروه، نمونهي خوني تهيه و جهت اندازهگيري ميزان روي خون، به آزمايشگاه فرستاده شد. پس از ترخيص بيماران براي گروه مورد شربت زينك سولفات و براي گروه شاهد دارونما تجويز گرديد. در پايان يك سال بررسي بيماران، سطح روي در آنها اندازهگيري گرديد. در انتها اطلاعات حاصل از بيماران وارد برنامهي آناليز آماري گرديد. يافتهها: در اين مطالعه 80 كودك (40 كودك گروه مورد و 40 كودك گروه شاهد) شركت كردند. در گروه مورد، 27 نفر (67.5 درصد) و در گروه شاهد 24 نفر (60 درصد) پسر بودند. ميانگين سني در گروه مورد 16.19 ± 28.90 ماه و در گروه شاهد 13.47 ± 27.65 ماه بود (0.709 = P). ميانگين روي در افراد گروه مورد 8.12 ± 75.36 و در گروه شاهد 7.32 ± 73.21 ميكروگرم بر دسيليتر بود. در گروه مورد، 7 بيمار و در گروه شاهد، 10 بيمار دچار عود مجدد تشنج طي يك سال بررسي شدند (0.412 = P). همچنين مشاهده شد كه هيچ ارتباط معنيداري ميان سن و جنسيت با عود تنشج وجود ندارد؛ اما مشاهده گرديد كه سطح اوليه و انتهايي روي و همچنين افزايش سطح سرمي روي در كودكان با عود تشنج به صورت معنيداري كمتر از كودكان بدون عود تشنج بود. نتيجهگيري: مطالعهي حاضر نشان داد كه شربت روي نتوانست از ميزان عود تشنجها بكاهد. اين امر به دليل سطح ناكافي سرمي روي و به احتمال زياد ناشي از عدم مصرف مناسب دارو و يا كاهش ثانويهي سطح سرمي اين ميكروالمان در كودكان مبتلا به عود تشنج ميباشد.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان